Klik!
Eigenlijk had ik de Peugeot 207 maandag 12 december op moeten halen, maar omdat ik dan geen tijd zou hebben voor een fotoshoot had ik gevraagd of ik ‘m zaterdagmiddag 10 december laat op zou mogen halen. Na een heerlijke rit op de motor dwars door de polder kwam ik in Breukelen aan. Grappig feit was dat net toen ik vroeg of ik de Peugeot 207 zaterdagmiddag op mocht halen, er gebeld werd voor een afspraak voor een proefrit juist voor díe auto. Ik wist dus al meteen dat ik de auto pas na 15.30u op kon halen. Wachtend aan een tafel in de koffieruimte zat ik een advertorial van Autoweek te lezen waarin deze Peugeot 207 werd neergezet als een totaal kansloos en achterhaald model. Beter gezegd de concurrentie in het B-segment vliegt deze Peugeot 207 links en rechts voorbij. Er stond nog net niet te lezen dat het een overbodige auto is, tja en precies die auto zou ik dadelijk meenemen voor een test. Toen ik net begon als journalist had ik me misschien nog wat aangetrokken van dit soort kritiek, maar die tijd ligt ver achter mij. Al snel kwam ik erachter dat ik steeds maar weer een andere mening had dan de gevestigde orde. Nog erger ik betrapte die gevestigde orde steeds vaker op ongelofelijke blunders en grove fouten in hun testverslagen. Het was dus snel gedaan met mijn naïviteit en ik ging daarna alleen nog maar af op mijn eigen waarneming. Het was intussen 15.50u en ik zag ‘mijn’ Peugeot 207 weer het Peugeot-terrein op komen rijden.

Na het invullen van het bruikleenformulier kreeg ik de sleutels overhandigd en kon ik vertrekken. Maar niet voor de gebruikelijke striptease die ik altijd weer uit moet voeren als motorrijder zijnde. Na het uittrekken van de nodige hoeveelheid kleding, het afstellen van de stoel, stuur en spiegels kon ik dan eindelijk de contactsleutel omdraaien. Heel even sloeg de motor af omdat-ie in de derde versnelling bleek te staan, ik zet een auto altijd in de eerste versnelling weg. Opnieuw starten maar weer dus en wegwezen. Wat direct opvalt is het heerlijke motorgeluid, dit 120 Pk 1.6 liter motorblok laat zich duidelijk horen. Nog maar 100 meter onderweg had ik direct een klik met deze auto. Geen idee waarom maar het klikte gewoon meteen. De eerste bochten op weg naar de rotonde voelden meteen zeer vertrouwd aan, wegligging OK, banden OK, stuurgevoel OK, yes! De twee grote rotondes naast de A2 reed ik overheen alsof ik de auto net weer terug ging brengen, zo vertrouwd voelde het allemaal aan. De versnellingsbak deed me denken aan de Citroën C4 en de DS4, redelijk wat speling op de pook dus maar toch prima schakelen.

Polderauto
Het woord polder wordt tegenwoordig vaak gebruikt voor van alles en nog wat en ik vind dit dus een echte polderauto. Met de cruise control op 85 km/u reed ik achter een Skoda Octavia – ook zo’n polderauto – aan. De weg naar Woerden is erg rechttoe rechtaan maar bij Woerden begint de lol. Op de tweede rotonde reed ik de Peugeot 207 perfect op de grens (net niet glijdend dus) en superstrak over de rotonde heen. Van links kwam er een auto, die overigens had moeten wachten, de rotonde op gereden die ik heel verbouwereerd zag kijken van wat doet die gast nou joh! Meteen daarna draaiden we perfect naast elkaar rijdend de rotonde weer af. Normaal gesproken zou ik een dergelijke actie pas later in de week hebben gedaan, maar deze Peugeot 207 voelt zo goed aan dat ik dit blindelings durfde te doen. Het had namelijk zomaar gekund dat de Peugeot 207 met behoorlijk wat onderstuur naar rechts was gegleden en dan was ik zwaar de Sjaak geweest. Tja daar zit ik dan met die kwalificatie van Autoweek dat dit een totaal kansloos model in het B-segment is. Ik had nog maar net 13,5 kilometer gereden en vond volledig het tegenovergestelde. Want naast de goede wegligging ben ik ook erg te spreken over het 1.6-liter VTi motorblok. Het meest idiote van alles is dat exact hetzelfde motorblok in de Citroën C4/DS4 – auto’s met nota bene een minder goede wegligging dan deze Peugeot 207 – een veel betere beoordeling oplevert.

Kiekjes maken
Laatst las ik een leuk artikel over het opnieuw in gebruik nemen van oude scheldwoorden. Ik moest toen meteen denken aan gewone oude woorden die in onbruik zijn geraakt of dreigen te raken. Zo zeggen wij in Leiden nog vaak “Even een kiekje maken” als iemand gaat fotograferen. Wat maar weinig mensen weten is dat het ‘kiekje’ vernoemd is naar de Leidse fotograaf Israël Kiek. Het is achteraf maar goed dat ik doordeweeks geen tijd had voor een fotoshoot, het zou namelijk erg slecht weer worden. Zondag zou de enige redelijk mooie dag worden en dat bleek inderdaad het geval. ’s Ochtends scheen de zon nog even maar ’s middags was-ie verdwenen. Gelukkig maar want de bewolkte lucht paste veel beter bij de kleur van de Peugeot 207 die ik mee had gekregen. De route naar Alphen a/d Rijn (waar we de fotoshoot gedaan hebben) is geen bijzonder mooie route met hooguit vijf mooie bochten. Maar dat zijn wel vijf hele mooie bochten die het nodige vertellen over de wegligging van de Peugeot 207. De eerste mooie bocht is die over de ondergrondse fietstunnel bij zwembad “De Vliet”. Dit is eigenlijk best wel een rare bocht. Het is een bocht die je namelijk op vele manieren kunt nemen; van binnen naar buiten, van buiten naar binnen of gewoon je eigen rijbaan blijven volgen. Eigenlijk maakt het niet zoveel uit welke van de vier je kiest, ze zijn allemaal even leuk.

Omdat ik vooraan kwam te staan bij het stoplicht en geen verkeer naast mij had toen ik aan kwam rijden kon ik kiezen tussen links en rechts. Ik besloot voor rechts te kiezen want dat is lastiger omdat ik dan de langere bocht moet rijden. Uiteraard kwam er een auto naast mij staan en het was duidelijk iemand die haast had. Kijk dat is altijd leuk want die auto moet na de bocht naar mijn baan, want alleen die baan gaat rechtdoor de brug over naar de N11. Normaal gesproken onthou ik altijd wat voor merk en type auto naast me stond, maar na thuiskomst wist ik het echt niet meer. Volgens mij was het een Audi A3 want Audi’s hebben altijd haast, en ze komen om de een of andere reden altijd naast mij staan bij een stoplicht. Of heel irritant bumperkleven tijdens mijn één van mijn vele zuinigheidsritten. Afijn wat voor auto het ook was hij kwam er niet voorbij, en daarvoor moest ik serieus mijn best doen. En dat doe ik graag al was het alleen maar om wraak te nemen op al die bumperklevende Audi’s, ha!

Amsterdam
Toen ik met de Burton op het circuit van Zandvoort was ben ik een producer-cameraman (Patrick) tegen gekomen van RTV N-H. Ik raakte met hem aan de praat en hij vertelde mij dat hij het populaire Zandvoortjournaal maakt voor de regionale tv van Noord-Holland. We spraken een keer af om elkaar een keer te treffen. Patrick wil in 2012 dolgraag weer het populaire Zandvoortjournaal maken maar daar is extern geld voor nodig. Vreemd dat de regionale omroep er zelf niet meer geld in wil steken, want het Zandvoortjournaal is het populairste programma van RTV N-H. Vroeger heeft Patrick ook veel tv programma’s geproduceerd voor de landelijke omroepen waaronder een autoprogramma. Hij vertelde mij o.a. van een zware clash met de Bovag omdat ze keihard hadden aangetoond dat er veel fraude plaats vond met de APK. Tja en dat mag natuurlijk niet, net als dat je in een autoprogramma geen kritiek mag leveren op een auto. Typisch Nederlands met zijn werkelijk waardeloze autoprogramma’s die niet om aan te zien zijn. Na het eten ben ik dus op pad gegaan naar Amsterdam, tenminste bijna want ik moest eerst nog even de kinderen wegbrengen.

Vlak voor het ophalen van mijn neefje en nichtje had ik nog even een leuk voorval. De route naar hun huis toe loopt via een weg met een rotonde en de mooiste bocht van de hele wijk. Toen ik de rotonde op reed kwam er van rechts een auto aan die mij pas op het allerlaatste moment voorrang gaf. Eerder die week overkwam het mij reeds drie keer dat een auto doodleuk vlak voor mijn neus wél de rotonde op reed. Beide keren ben ik gewoon over de rotonderand langs de auto gereden, want voor dit soort asociale verkeershufters (dit zijn ook de bumperklevers, rechts-inhalers, snelheidsovertreders etc.) laat ik absoluut niet voorgaan. Maar goed, ik kreeg dus op het allerlaatste moment voorrang van deze verkeershufter. Ik draaide daarna superstrak sturend heel mooi over de rotonde heen, en toevallig moest deze bestuurder dezelfde kant op. Uiteraard begon meneer meteen te bumperkleven en dus reed ik op normale snelheid op die mooie bocht af. Vlak voor de bocht remde ik niet (de bumperklever wel) maar gaf stevig gas en ging ik mooi strak de bocht door. Na de bocht hield hij meteen heel netjes afstand, dit werkt eigenlijk altijd. De kinderen waren uiteraard niet zo enthousiast als met de Jeep Grand Cherokee, maar toch vonden ze de Peugeot 207 allemaal een leuke auto. Verder waren ze ook tevreden over de beenruimte achterin.

4msterdam
Direct na het wegbrengen ben ik richting de A4 gereden want dat is korter dan over de A44. De weg naar de A4 is dezelfde weg als zondag naar Alphen a/d Rijn. De bocht bij het zwembad had ik weer de buitenbocht en ook nu voelde het ondanks het natte wegdek prima aan. De 207 had geen last van onderstuur of wegglijden, en dat komt niet zozeer door de banden want dat zijn 16-inch Michelin Energy Saver’s. De uitstekende vering/demping zorgt ervoor dat de grip beter is dan die normaal gesproken zou zijn met deze eco-banden. Verder is ook de balans van deze Peugeot 207 erg mooi want ook nu weer – met nat wegdek dus! – was er geen sprake van onbalans. Maar de mooiste bocht moest nog komen, de oprit naar de A4/N11. Vlak voor het viaduct raakte ik op de linkerbaan een beetje verdrukt omdat één auto langzaam optrok. Gelukkig liet een automobilist rechts van mij net even een gaatje vallen zodat ik alsnog naar rechts kon voorsorteren. Omdat er al auto’s op de oprit reden reed ik nog even rechtdoor, verderop is er namelijk nog een tweede korte invoegstrook. Omdat ik op deze invoegstrook (bij groen uiteraard) automatisch meer vaart heb is deze opritbocht daardoor altijd leuker. Ik stuurde strak buitenom de binnenste auto’s en omdat ik dan met meer vaart naar binnen moet sturen krijgt het onderstel automatisch hogere g-krachten te verwerken. Voor de bocht heb ik het gaspedaal nog iets dieper ingetrapt en dat voelde erg goed aan. Precies op de grens rijdend kwam ik de bocht uit, en dat is elke keer weer een heerlijk gevoel.

Tot op heden heeft deze Peugeot 207 mij behoorlijk verrast, maar als ik eerlijk ben voelde ik die eerste kilometer al dat de wegligging van deze auto gewoon erg goed is. Zeker vergeleken met andere concurrenten in dit segment, en dan heeft deze Peugeot nog geen eens ultra high performance banden. Ik denk dat als je er nog betere vering/demping op laat zetten en 17-inch velgen met ultra high performance banden je een hele goed zeer strak sturende hatchback krijgt. Na een kort en duidelijk gesprek met Patrick kon ik weer op huis aan. Bij een stoplicht vlak voor de snelweg wilde ik even heel snel optrekken, maar stond ik grappig genoeg gewoon stil met vol spinnende voorbanden. Dat is dus het nadeel als je geen ASR hebt, maar om heel eerlijk te zijn is het rijden zonder ASR (én ESP) wel veel leuker. De opritbocht naar de snelweg is gelukkig tweebaans zodat ik de aardig wat auto’s buitenom in kon halen. Op de snelweg ter plekke geldt een 80 km/u-limiet en dan is een cruise control (ik zet ‘m altijd op 85 km/u) echt een uitkomst. De cruise control van deze Peugeot zit dan wel niet op het stuur maar linksonder vlak achter het stuur. De bediening is intuïtief en uitermate eenvoudig, gewoon goed dus! Vlak na de 80 km/u-zone sluit de snelweg A10-west met een hele mooie bocht aan op de A10-zuid. De hele bocht door ben ik gas blijven geven en de Peugeot 207 gaf geen krimp.

Op mijn gemak
Vaak zijn de minder luxe versies van een model ook duidelijk minder lekker qua gevoel. Ik bedoel daarmee dat ik me minder thuis voel in zo’n auto. In deze Peugeot 207 Sportium met stoffen bekleding en vrij eenvoudige audio (geen USB-ingang) was dat gek genoeg echter niet het geval. De aluminium sportpedalen, het lekkere met leder beklede stuur en het harde maar desondanks fraaie kunststof dashboard bevielen mij gewoon goed. Persoonlijk zou ik zelf altijd kiezen voor lederen bekleding en een ingebouwde NavSat. Wat ik me dan altijd afvraag is of het nou slimmer is om dat bij aanschaf als optie erbij te nemen of pas achteraf. Of is het misschien goedkoper om de stoelen achteraf bij een autobekleder opnieuw te laten bekleden. Ik weet van Bas (Autobeklederij v/d Werf) en Rob (Buddyfashion) dat veel mensen denken dat bekleden heel duur is maar dat is dus gewoon niet waar. Bovendien kun je als je alles opnieuw laat bekleden zelf de kleur en het soort leer kiezen. Het mooie is dat als je dit achteraf doet je er geen BPM over hoeft te betalen. Ik hoorde dat daar ook weer de nodige trucs op verzonnen zijn. Waar niets aan valt te doen is de bagageruimte, die is zoals-ie is want groter kun je ‘m niet laten maken.

Wat dat betreft was het vroeger wel anders, dan monteerde je gewoon een extra bagagebak op je 2CV en hoppa klaar is kees. De bagageruimte is vergelijkbaar met de andere hatchbacks uit het B-segment. Slechts één 33-liter koffer hoefde maar buiten te blijven staan. Dan hou ik de remmen en de koppeling nog over om te beoordelen. De koppeling is exact hetzelfde als in de Citroën C4/DS4, een laat aangrijpende koppeling dus. Het komt er dan ook vooral op neer de stoel goed af te stellen, en in mijn geval was dat iets verder naar achteren zetten dan ik normaal gesproken zou doen. En dan de remmen nog, ook daar kan ik net als de koppeling hele kort over zijn. De schijven (voor: geventileerd en achter: massief) rondom zijn uitstekend te doseren qua remkracht, en het gevoel in het rempedaal is gewoon goed te noemen. Alleen als ik helemaal op en over de grens reed, merkte ik dat de remmen tekort begonnen te schieten maar dat is bij vrijwel alle normale hatchbacks in het B-segment het geval.

Woerdense Verlaat
Tijdens het terugbrengen ben ik i.t.t. de route die ik altijd naar de Peugeot-importeur in Breukelen rijd een andere route gereden. De reden daarvan is dat ik woensdag en donderdag op bed heb gelegen omdat ik me hondsberoerd voelde. Ik stapte ’s ochtends mijn bed uit en nog geen tien stappen later draaide ik weer om en sprong mijn bed weer in. Zo miste ik dus helaas twee dagen testen. Ik besloot daarom terug te rijden via Hoogmade/Leiderdorp (het rotondecircus), Woubrugge (mooie lange flauwe bochten) en bij Alphen a/d Rijn (haakse bocht en mooie rotondes) de polder in te duiken om via Nieuwkoop, Noorden en de Woerdense Verlaat naar Portengense Brug te rijden. En Portengense Brug ligt precies aan de andere kant van de A2 tegenover Breukelen. Dat je deze route goed moet kennen kom ik later nog op terug. Maar terug naar het begin, het rotondecircus bij Hoogmade/Leiderdorp. Zeker met een auto zoals deze Peugeot 207 zonder ASR/ESP (is optioneel) is dat dikke pret, en helemaal op nat asfalt met eco-banden. Ik ben dus met aardig wat voorpret richting het rotondecircus gereden. Maar voor het rotondecircus ligt er nog een mooie rotonde en een hele mooie bocht met een verkeersdrempel erin. Deze kleine dubbelbaans rotonde is mijn absolute favoriet, en ook nu weer ging het werkelijk perfect. Zowel tijdens het oprijden van de rotonderand als het er weer afrijden voelde ik dat het onderstel, de vering/demping en de balans goed op elkaar afgestemd zijn. Ik stond er elke keer behoorlijk verbaasd van dat een auto zonder ASR/ESP zo makkelijk te hanteren is.

Daarna volgde een mooie flauwe bocht met een verkeersdrempel en ook die ging lekker, alhoewel ik in de bocht nog wel even stevig gas moest geven om een andere auto voor te blijven. Gevolg daarvan was dat ik met een behoorlijke snelheid in moest voegen en dan wil een auto op deze plek nog wel eens gaan glijden over vier wielen. Dat is normaal gesproken geen probleem alleen heb je hier totaal geen ruimte om te glijden omdat de weg nogal smal is en aan de linkerkant vrij snel de graskant begint. Na een lang stuk rechtdoor besloot ik niet linksaf richting de polder te rijden, maar de haakse bocht naar rechts te nemen en even een rondje over de rotonde naast de McDonald’s en dan alsnog de provinciale weg de polder in te nemen. Ik wilde de Peugeot 207 even zo verschrikkelijk op zijn flikker geven als ik de hele week nog niet had gedaan. Op dit kletsnatte asfalt moest de Peugeot 207 zich dan toch wel gewonnen geven met die eco-banden om de velgen. Na een fraai en strak rondje gedraaid te zijn over de kleine rotonde reed ik richting de eerste grote rotonde. Ik trapte het gaspedaal in de tweede versnelling vol in en dat merkte ik goed, want de Peugeot gleed behoorlijk weg, over vier wielen wel te verstaan! Van heftig of ongecontroleerd wegglijden over de voorkant (beter gezegd zwaar onderstuur) was totaal geen sprake! Ook nu weer gedroeg de Peugeot 207 zich perfect en prachtig in balans glijdend kwam ik de bocht uit. Mhh geen ASR/ESP, geen elektronisch sperdif en dan toch zo’n ontzettend goede wegligging op eco-banden.

De polder in
Eindelijk kon ik dan de polder in richting Woubrugge en Alphen a/d Rijn. Vroeger was dit een heerlijke weg maar sinds er overal dubbele doorgetrokken strepen op het wegdek zijn getrokken, en op een aantal plaatsen de snelheid is verlaagd van 80 km/u naar 50 km/u is er bijna niets meer aan. Ik moest dus nog een behoorlijk stuk rijden voor de eerste mooie haakse bocht. Ik stond vooraan bij het stoplicht en plotseling viel me op dat af en toe een rood lampje van de handrem ging branden. Heel even maar en alleen wanneer ik de Peugeot 207 serieus hard door een bocht smeet. Een paar kilometer verderop langs de golfbaan rijdend zat er weer een hele mooie maar vreemde bocht annex invoegstrook aan te komen. Dit is altijd weer een lastige bocht (rechtsaf en dalend) omdat je meteen na de bocht in moet voegen, en als het druk is dan is dat soms lastig. Gelukkig reed er geen auto voor mij en kon ik het gas er stevig opzetten, en daardoor net voor de auto die van de rotonde afkwam invoegen. De volgende rotonde is het leukst als je rechtdoor moet maar ik moest vandaag driekwart richting Nieuwkoop, Noorden en de Woerdense Verlaat. Deze route rij ik tegenwoordig nog slechts hooguit een paar keer per jaar. In deze polders heb ik de afgelopen 30 jaar vele tienduizenden plezier- en inrij-kilometers onder mij door laten rollen. Daardoor ken ik nog steeds elke bocht en weet ik ook precies waar ik extra goed op moet letten. De dijkweg van Nieuwkoop naar Noorden is een uiterst smalle weg met zeer veel uitwijkplaatsen. Wie dat niet gewend is zal het als vervelend ervaren, maar het is vooral een kwestie van beleefdheid en een beetje geduld. Vlak voor ik de dijkweg op reed kon ik nog even genieten van de mooiste bocht in de wijde omgeving.

Die mooie landschaps/natuur-foto laat zien dat je er behalve een landende zilverreiger ook andere dingen in het water aan kunt treffen zoals een Audi R8. De bestuurder van deze Audi R8 verloor een aantal jaren geleden de macht over het stuur op een hobbelige landweg bij de Woerdense Verlaat en vloog letterlijk de weg af. Dat krijg je ervan als je met 160 km/u of meer door de polder scheurt en je de weg ter plekke niet goed kent. Na het fantastisch mooie Woerdense Verlaat ging het richting Kockengen waar parallel aan de provinciale weg een hele mooie landweg loopt. Deze landweg heeft een aantal zeer verraderlijke punten, zoals een aantal lange hobbels en een hele flauwe zeer verraderlijke bocht met hobbel die bij een te hoge snelheid en een verkeerde inschatting kan eindigen in een Audi R8-tje. Het blijft ongelofelijk lastig om te weten waar jou grens en de grens van de auto ligt. Het meest verstandige is dan ook om ervoor te zorgen dat je binnen jou grens blijft want die van de auto ligt soms (en voor sommigen altijd) veel verder.

Foto’s
Op de ghostviewfoto’s is de 3-deurs versie van de Peugeot 207 te zien. Op de perssite stonden helaas geen ghostviewfoto’s van de 5-deurs versie.