CotY 2014
Aan wat voor criteria moet een auto eigenlijk voldoen om “Auto van het jaar” te worden vroeg ik mij af? Maar laten we, voordat ik daar verder op in ga, eerst eens kijken van welke auto’s deze Peugeot 308 heeft gewonnen, met het overigens grappige puntenaantal van 308-1 oftewel 307 punten. De Peugeot 308 werd door de journalistenjury verkozen boven de zes andere finalisten; BMW i3 (2/223 punten), Tesla Model S (3/216 punten), Citroën C4 Picasso (4/182 punten), Mazda 3 (5/180 punten), Skoda Octavia (6/172 punten), Mercedes-Benz S-klasse (7/170 punten). Toen ik gelezen had van welke auto’s deze Peugeot 308 gewonnen had werd ik nog nieuwsgieriger naar de criteria oftewel het puntenlijstje. Het juryrapport luidde aldus: “De jury zegt onder de indruk te zijn van het nieuwe platform van de 308 en de daarmee gepaard gaande gewichtsbesparing ten opzichte van z’n voorganger. Ook het motorenaanbod kon de juryleden wel bekoren. Vooral het feit dat de 110 en 130 pk sterke 1.2 e-THP motoren zuiniger zijn dan hun reguliere 82 pk broertjes viel in de smaak. Tenslotte wordt de 6-trapsautomaat van Peugeot genoemd: de Auto van het Jaar-jury roemt het eigenwijze besluit van Peugeot om niet voor een modieuze bak met dubbele koppeling te gaan.” En dus ben ik maar eens op zoek gegaan naar de mensen achter CotY, en kwam dus uit op de website www.caroftheyear.org, maar daar werd ik niet veel wijzer over het puntenlijstje. Wel las ik dat de organisatie van de CotY-award uit alleen maar papieren automagazines bestaat, en dat is toch wel uitermate vreemd in dit digitale tijdperk, waar papieren magazines letterlijk als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Die autojournalisten kunnen nog zulke mooie criteria met zijn allen hebben opgesteld en nog zo leuk punten uitdelen (Autovisie had de Peugeot 308 overigens weinig punten gegeven, red.), maar dat is wat mij betreft allemaal louter theorie. Voor mij telt het echte verbruik (=zuinigheidsrit) in de praktijk, de echte met mijn Samsonite kofferset gemeten inhoud van de bagageruimte, de wegligging op mijn eigen testcircuit (zoals bv. het rotondecircus), kortom de werkelijkheid zoals tie is. En dus ben ik na vertrek meteen maar begonnen met mijn test, dat kan ook want het is een diesel en die krult zelfs koud het asfalt onder zijn banden al op. Alhoewel ze deze dagen niet zo blij zijn met al die diesels in Parijs, want diesels (in Frankrijk ligt het percentage diesels veel hoger) zijn dé grote veroorzakers van smog=NOx + CO + VOC’s ->O3. Deze stoffen worden daarom ook wel ozon-voorlopers genoemd. Vandaar dat nu óók dieselauto’s uitgerust worden met een AdBlue-tank, iets dat bij vrachtwagens overigens al heel normaal is. AdBlue (=ureum) neutraliseert de NOx waardoor de uitstoot hiervan daalt. Ureum plast ieder mens overigens dagelijks uit, en wordt gevormd in de lever als afvalproduct van de eiwitstofwisseling. Vanaf respectievelijk maart en mei zijn de Peugeot 308 en de nieuwe Peugeot 308 SW leverbaar met 1.6 BlueHDi motor (met AdBlue-tank) van slechts 14 procent bijtelling.

Nog even dit
Ligt het nou echt aan het feit dat als ik een Franse auto op ga halen ik dan ook bijna altijd van mijn motor wordt gereden. Aan het einde van de afrit “Transferium/Ouderkerk aan de Amstel/Amsterdam-Zuid” sloeg ik linksaf naar de Arena, en toen ik al ruim op de voorsorteerstrook voor rechtsaf reed zag ik uit mijn linker ooghoek een auto van achteren zijdelings op me af komen. De bestuurder had niet gekeken, geen richting aangegeven en als ik niet razend snel was uitgeweken had hij me keihard van mijn motor afgekegeld. Pas toen ik al toeterend (meestal vind ik dat knopje niet als ik ‘m nodig heb) uitweek schrok hij zich een hoedje, en begon zich op alle mogelijke manieren te excuseren. Best leuk en aardig allemaal die excuses maar het scheelde hooguit een halve meter, en het was slechts te danken aan mijn oplettendheid én snelle reactievermogen dat ik dit nog kan schrijven. En dat je altijd op je qui vive moet zijn, ja ook achter het stuur van een auto!, merkte ik de week daarop tijdens mijn zuinigheidsrit. Dieren kennen nou eenmaal geen verkeersregels, afijn lees dat verderop maar.

La test!
Vrijdag ben ik meteen om de hoek bij de importeur oftewel bij de Amsterdam Arena begonnen met testen. Ik heb direct het ESP uitgezet om te kijken of die automatisch weer inschakelt bij een snelheid van 50 km/u, en dat bleek inderdaad het geval alhoewel het gelukkig niet meteen hard ingrijpt. Daarna heb ik op de oprit naar de A2 iedereen buitenom ingehaald, en dat voelde uitstekend aan ondanks het behoorlijke overhellen. Daarna meteen ook maar de afslag naar de A9 lekker hard genomen, en daar voelde ik in de buurt van de 140 km/u dat de vering/demping het enigszins moeilijk (licht deinen) begon te krijgen. Maar dat mag bij een dergelijke doodgewone hatchback, gezien de comfortabele vering/demping is het zelfs uitstekend! Daarna nog even de mooie oprit naar de A4, maar daar moet je dus gewoon mazzel hebben dat je ‘m vrij hebt. Helaas was dat dit keer niet het geval, jammer maar helaas en daarna ben ik meteen door gesjeesd naar het zwembad in Katwijk aan Zee. Na het zwemmen heb ik meteen maar even de oprit bij ’t Heen meegepakt, net als de rotonde + S-bocht bij het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Ondanks het feit dat ik behoorlijk hard door de bochten en over de rotonde heen gevlogen ben, had ik toen nog geen idee hoe goed deze auto is. Met de kennis van zondag bleek ik de Peugeot 308 alleen maar wat geaaid te hebben. Maar voor ik het over zondag ga hebben toch nog kort even iets over zaterdag. Ik moest zaterdag werken en dat was een leuke rit, maar pas op de terugweg merkte ik hoe goed deze Peugeot 308 is. En met goed bedoel ik in dit geval hoe ongelofelijk mooi gecontroleerd ik met deze Peugeot 308 zwaar glijdend halfdwars over de rotonderanden heen kon vegen. Maar ook toen had ik eigenlijk nog steeds niet door hoe goed deze Peugeot 308 écht is. Tis wat, CotY 2014 word je dan ook niet zo maar!

Hoe goed een auto is kun je voelen tijdens het rijden, maar voelen zegt niet altijd alles want soms zit je er gewoon naast. En met ernaast zitten bedoel ik dat de perceptie van wat er werkelijk gebeurt je parten speelt. Zo kun je wel voelen en dus schrijven dat een auto sterk overhelt, maar wezen de actiefoto’s uit dat ik nog véél verder kon gaan dan ik in eerste instantie dacht. Op die ene actiefoto van de Peugeot 308 is bijvoorbeeld heel duidelijk te zien dat de linker voorkant zo diep inveert dat deze bijna het asfalt raakt, en toch kwam op dat moment het binnenste achterwiel niet los van het asfalt ondanks de torsie-as. Om dat voor elkaar te krijgen moet het ontwikkelteam van Peugeot veel tijd in de keuze én het afstellen van de vering/demping hebben gestoken. Dat het loont heb ik al gemerkt bij de Peugeot RCZ 1.6 THP 200 Pk, de auto die bij mij nog steeds op nummer 1 staat nog vóór de Nissan GT-R. Zo goed is deze Peugeot 308 natuurlijk niet, maar voor een verschrikkelijk doodgewone hatchback natuurlijk weer wel! Een auto met een dergelijke comfortabele vering/demping kan normaal gesproken niet wat deze auto kan. Het is met name op hele specifieke plekken van mijn verschillende testtrajecten waar deze auto hét verschil met zijn concurrenten maakt. Dat zijn de plekken waar een auto zich razend snel weer moet zetten na een verkeersdrempel of hobbel vlak voor of na een bocht. Met zetten bedoel ik dat de uitgaande demping zo mooi afgesteld is (uiteraard in combinatie met de juiste veren) dat de banden direct na een oneffenheid weer aan het asfalt kleven. Dat lijkt logisch maar is het zeker niet, want voor veel autofabrikanten is vering/demping helaas nog steeds een sluitpost.

Zuinigheidsrit + Samsonite kofferset
Er staat een kleine “e” in de typenaam van deze Peugeot 308 dus dat is voor mij genoeg om een zuinigheidsrit te doen. Ik ga deze zuinigheidsrit niet uitgebreid beschrijven, want ik heb ‘m later in de week over gedaan. Ik heb tijdens deze zuinigheidsrit zoveel mogelijk net boven de 1.000 toeren gereden. Dat ging goed en het motorblok trok dat met gemak, maar toch vermoed ik dat ik beter een versnelling lager had kunnen rijden zodat het motorblok iets meer toeren draait. De zuinigheidsrit ging werkelijk perfect in alle opzichten, ik heb slechts 1 keer geremd maar het verbruik van 1:24,5 viel mij tegen. Oké daar komt 10 procent bij vanwege de gemonteerde winterbanden, maar zelfs 1:27 is nog steeds een te hoog verbruik. Dat zou namelijk iets van 1:30 moeten zijn volgens de brochure en daar zat ik dus ver onder. Met de Peugeot 208 Berline Active 1.4 e-HDi 2Tronic haalde ik namelijk een verbruik in de buurt van die 1:30, namelijk een hele nette 1:33. Ik ben dus heel erg benieuwd wat ik donderdagavond voor verbruikswaarde ga scoren. Deze Peugeot 308 heeft overigens ook een Stop & Start-systeem, en het mooie is dat het al bij 20 km/u in werking treedt. Dus nog ruim voordat je stilstaat bij een stoplicht is de motor al uit (wel de versnellingsbak in neutraal zetten!). Wat ik dan wel weer jammer vind is dat de motor pas aanspringt als je de koppeling voor meer dan de helft hebt ingetrapt, dat mag van mij wel iets eerder dan gaat het wegrijden waarschijnlijk ook net wat vloeiender.

Na de zuinigheidsrit ben ik naar de garage gereden om te kijken hoeveel Samsonite koffers er in de kofferbak passen. Tot mijn grote verbazing moest ik een derde rij koffers van 3×70-liter uit de garage halen. Met hoedenplank passen er 2×70-liter + 2×50-liter +2×13-liter in, en zonder hoedenplank 2×70-liter + 2×50-liter 2×33-liter +1×13-liter. Toen ik de achterklep omhoog deed dacht ik juist dat de inhoud van de kofferbak tegen zou vallen. Tja meten is weten dat blijkt maar weer eens overduidelijk. Na het meten van de inhoud van de kofferbak moest ik nog even een paar familieleden wegbrengen. Iets dat ik altijd graag doe en/of aanbied, want zelf achterin gaan zitten toch anders dan de mening over de zitruimte aan anderen vragen. Maar goed mijn broer en zijn vriendin zaten prinsheerlijk achterin, genoeg beenruimte en een comfortabele achterbank zeiden ze tegen mij. Uiteraard heb ik de NavSat aangezet naar Amsterdam en dat viel me toch wel wat tegen eerlijk gezegd. Ik vind de pijlen en afslagen toch niet helemaal duidelijk in alle gevallen, puntje ter verbetering wat mij betreft.

Fijn
Soms is het lastig om een goed testverslag te schrijven, zoals dus bij deze Peugeot 308 het geval is. Ik ben namelijk van mening als iets goed is dat je daar dan niet veel woorden aan moet besteden. Ik heb ooit eens een testverslag geschreven van exact 1 A4-tje, en dan niet van die copy-paste woordendiarree zoals je die iets te vaak op het internet leest. Laat ik gewoon eens wat mooie momenten beschrijven uit de afgelopen testdagen, dat is weer eens wat anders dan de standaardonzin die ik altijd schrijf. Toen ik maandag ging zwemmen (ik was die dag vrij) had ik zo’n mooi moment op de afrit bij ’t Heen. Een afrit die ik zelden met een behoorlijke snelheid neem, omdat je daar domweg geen enkele speelruimte hebt. Eenmaal op de afrit heb ik de snelheid constant opgevoerd totdat de druk op de (winter)banden zo groot werd dat de Peugeot 308, spontaan maar wel heel mooi gecontroleerd, over vier wielen zijdelings begon weg te glijden. Het was typisch zo’n moment dat alleen maar goed gaat als een auto perfect in balans (=vering – demping – onderstel – gewichtsverdeling voor/achter) is. Want het fantastisch werkende ESP op deze Peugeot 308 kan op zo’n moment nog zo goed zijn werk doen, maar hier is gewoon geen redden meer aan. Als een auto zich zelfs dan nog steeds perfect laat controleren door de bestuurder dan is dat een verdomd goede auto!

Nog een mooie actie was die op de rotonde van net Vogelenzang uit, dat is een redelijk grote rotonde die op de route van mijn zuinigheidsrit ligt. Een rotonde die ik letterlijk kan dromen dus. De manier waarop ik er met de Peugeot 308 overheen reed was alsof ik er overheen gleed. Het op- en afrijden van de behoorlijk hoge rotonderand voelde zo vloeiend aan, dat maak ik maar zelden mee met een testauto op deze plek. Daarna volgde de lanen met de vrolijke vogelnamen maar die doen hun naam geen eer aan, want de lastige en vervelende verkeersdrempels zijn niet leuk voor auto’s. Nou ja de meeste auto’s dan want deze Peugeot 308 had er weinig tot geen last van. Toen ik de auto terugbracht kreeg ik te horen dat (wat ik al dacht) de ingenieurs – zoals ik al vermoedde – erg veel tijd hebben gestoken in de keuze en het afstellen van de vering/demping. Ik krijg wel eens opmerkingen over mijn manier van testen, maar ik denk dat veel mensen geen idee hebben van snelheden. Natuurlijk rijd ik wel eens stevig door of ligt de snelheid hoger dan de maximum snelheid. Maar om bijvoorbeeld het binnenste achterwiel van het wegdek te liften is helemaal geen hoge snelheid nodig. Het is hetzelfde als dat ik op mijn motor mijn knietje aan de grond rijd, ook dat lukt al bij een hele lage snelheid.

De dood of de gladiolen!!!
Geen idee wat me bezielde maar donderdagmiddag had ik er totaal tabak van op werk. Waren het de lentekriebels van het gruwelijk mooie winterweer? Ja winterweer want pas op vrijdag 21 maart begint de lente! Maar misschien was het ook wel mijn frustratie met de kunst van het leren vitrificeren van menselijke embryo’s. Dat is namelijk een verdomd lastig kunstje, vele malen lastiger (nog wel althans) dan grappen en grollen uithalen met een testauto. Kunstjes doen met een auto is leuk en vrijwel altijd corrigeerbaar, het supersnel invriezen (=verglazen) oftewel vitrificeren van een menselijk embryo in vloeibare stikstof van -180 graden Celsius is dat niet. Dat moet tijdens de laatste invriesstap in één keer goed gaan. Je hebt dan exact 30 seconden om een menselijk embryo (het oefenen gebeurt overigens met oefenbolletjes) met behulp van een zeer kleine pipet (135 µm) over te zetten in een zeer stroperige vloeistof (=invriesmedium), even te wassen, het embryo met behulp van de zeer kleine pipet in zo min mogelijk invriesmedium onder een omkeermicroscoop in een piepklein oogje van een kunststof staafje (=Rapid Eye) te pipetteren, het stalen staafje uit het kunststof invriesrietje te halen, en op exact 30 seconden de Rapid Eye in het kunststof invriesrietje te stoppen. Meer dan 30 seconden betekent vrijwel zeker de dood van het embryo . Misschien snappen jullie nu beter waarom mijn werk en autorijden zoveel met elkaar te maken hebben, het draait bij beiden namelijk om vaardigheden die een constante oefening/training en een zeer hoge mate van precisie vereisen. Het is hetzelfde ‘gevecht’ dat ik wel eens met een testauto heb als ik ’m maar niet onder de knie weet te krijgen. Zoiets als me overkwam met de nieuwe Peugeot 208 GTi, een auto als geen andere die je gewoon even door moet krijgen.

Ik stapte om 16.30u in de Peugeot 308 en had toen zoiets van nu ga ik echt eens kijken hoe ver ik kan gaan met deze auto. De afgelopen dagen had ik de Peugeot 308 al regelmatig op de grens gereden, dus nu was ik benieuwd wat er zou gebeuren als ik over die grens heen zou gaan. Op de eerste rotonde maakte ik er meteen al een iets te heftig feestje van, de dood of de gladiolen dus om het zomaar eens uit te drukken. ik gleed zo heftig dwars over de rotonderand heen, dat de Peugeot 308 bij het verlaten van de rotonde even uit balans leek te raken. Leek want het corrigeren kostte uiteindelijk minder moeite dan ik gedacht had, jeetje wat is deze auto goed zeg. Daarna reed ik zo hard over de grote rotonde heen dat de Peugeot 308 spontaan over vier wielen begon te weg te glijden. De volgende twee kleine rotondes was het idem dito en moest ik denken aan een liedje van Herman van Veen: “We moeten rennen, springen, vliegen, vallen en weer opstaan!” Daarna ben ik ook nog even met een lekker vaartje door de bocht bij het voormalig hoofdpostkantoor gevlogen, samen met de bestuurder van een oude Opel Vectra die er ook zin in had. Alleen middenin de bocht zag ik in mijn achteruitkijkspiegel duidelijk het verschil tussen de nieuwe Peugeot 308 en de oude Opel Vectra. Middenin de bocht waar de g-krachten het grootst zijn trok de Opel het niet meer en moest van het gas af. Zoals altijd ben ik uit werk vandaan langs het Corpus museum naar huis gereden. Daar ligt vlak om de hoek twee gruwelijk mooie haakse bochten en een dito S-bocht.

Maar voordat ik bij de tweede haakse bocht was moest ik nog even tussen een bedrijfsbestelbusje met een wijd openstaande deur, en een languit met zijn benen over straat liggende passagier heenrijden. Ik zag beide mannen naar mij kijken zo van: “Die bestuurder gaat echt niet zonder vaart te minderen tussen ons door rijden!” Nou mooi wel dus, en dat hadden ze duidelijk niet verwacht. Veel automobilisten schatten de breedte van hun auto verkeerd in, ze denken 9 van de 10 keer dat hun auto breder is dan in werkelijkheid. Ik denk dat het iets is wat je niet kunt oefenen of leren, het is een kwestie van gevoelsmatig inschatten en dus had die passagier van die bedrijfsbestelbus geluk dat hij mij trof en dat zijn onderbenen na het passeren nog aan zijn lichaam zaten. Bij de haakse bocht aangekomen heb ik extra gas gegeven, en het leuke daaraan is dat het ESP amper in voelt grijpen. Het ESP van de Peugeot 308 laat heel veel toe en dat vind ik persoonlijk lekker rijden. Een ESP dat te hard ingrijpt is uitermate irritant en bederft het rijplezier bij sportief rijden. Vlak voor de S-bocht gaf ik zoveel gas dat de Peugeot met zwaar piepende banden de S-bocht indook. De snelheid lag dit keer echter té hoog en dus greep het ESP nu wel keihard in, ik voelde het motorvermogen namelijk danig afnemen naast de stabiliserende remcorrecties. Zo voelt het dus als je over de grens heengaat, maar oh wat ligt die grens ver voor een doodgewone hatchback. Een setje sportieve veren + verlagingsset en Ultra High Performance banden zullen dan ook een feestbeest van deze auto maken, voor wie dat wil uiteraard. Of nog beter doe mij maar een Peugeot 308 GTi alstublieft dank u wel.

Zuinigheidsrit numero deux!
Naar aanleiding van het tegenvallende verbruik na de zuinigheidsrit op maandag had ik besloten om donderdagavond nog een zuinigheidsrit te maken. Dit keer was ik echter van plan de gehele route iets hoger in toeren te rijden door of een versnelling lager te kiezen dan wel een iets hogere snelheid (bv. 55 km/u in plaats van 50 km/u) aan te houden. Die iets hogere snelheid is dan vaak trouwens de echte maximum snelheid. Of het onder toeren rijden de oorzaak is van het hogere verbruik weet ik niet, maar het is wel zo dat de tuning van het motorblok onderin beter kan. Nu had ik af en toe nog wel eens last van een doodvallend motorblok tijdens het optrekken voor een stoplicht. Ik denk dat ook dat een goede tuning – bijvoorbeeld van Ventura tuning – hier een duidelijke verbetering oplevert zowel voor de driveability als het verbruik. Want die 1:30 moet toch haalbaar zijn lijkt mij. Maar goed deze nieuwe poging om zuiniger te rijden zou ondubbelzinnig uit moeten wijzen of het me lukt het door Peugeot in de brochure opgegeven verbruik te halen. Het begon weer goed net als op maandag, tank vol gegooid (ondanks de sportieve rijstijl tot dan toe kwam ik uit op een nette 1:22,8 + 10 procent = 1:25) de N206 opgereden en de cruise control aangezet. Ik heb onderweg nog even de 2.0 seconden afstand op 1.5 en 1.0 gezet, maar merkte al snel dat het ACC ook dan nog steeds een behoorlijk grote afstand aanhoudt. Als het ACC de snelheid wilde verlagen omdat mijn voorligger te langzaam reed zette ik het dan ook eventjes uit. Gelukkig verliet mijn voorligger al snel de N206 en kon ik de adaptieve cruise control daarna aan laten staan.

Onderweg vroeg ik me af wat nou de grootste kwaliteit is van deze nieuwe Peugeot 308? Oei dat is een lastige vraag want kwaliteit is een woord dat in mijn ogen een geheel verwoord. Ik kijk dus liever naar de auto als geheel in plaats van punten te geven zoals de CotY-jury altijd doet bij hun CotY-verkiezing. Het komt er in mijn ogen dus op neer dat een CotY-auto op alle fronten hoog moet scoren. En zo heerlijk rustig rijdend genoot ik van het uitstekende comfort dat deze auto biedt. En ja deze Peugeot scoort inderdaad op alle onderdelen hoog, sportief rijdend, rustig rijdend, interieur, audio, motorisaties, etc. En al ‘dromend’ (lees: nadenkend) reed ik ogenschijnlijk bijna gedachteloos al op de boulevard voor ik het goed en wel besefte. Nog steeds nul keer geremd kreeg ik het gevoel dat er weer een nul zat aan te komen. Mijn droom werd echter wreed verstoord vanwege een wel heel bizar voorval. Op de duinenweg richting Overveen kwamen er van links, ter hoogte van de stoplichten bij de voetgangersoversteekplaats, plotseling maar liefst vier damherten (1 mannetje en 3 vrouwtjes) uit het bos de weg over gerend. Voor ik het zelf goed en wel besefte stond ik al stil, zo ongelofelijk snel remde ik de Peugeot 308 volledig dood. Het is maar goed dat mijn reactievermogen uitstekend is, en vooral ook dat ik geen bumperklever achter me had, want anders was dit gruwelijk fout afgelopen. Je mag op dat stuk namelijk maar 50 km/u en daar hou ik me hier altijd netjes aan, want A ze houden op deze plek regelmatig snelheidscontroles met een lasergun, en B om deze reden dus!!!

Eén van de vrouwelijke damherten schrok zo van mijn remactie dat ze bijna uitgleed, ik zag de angst letterlijk in haar ogen zo ongelofelijk dichtbij was het namelijk. Misschien wordt het tijd om eindelijk eens een dashcam aan te schaffen, dan had ik een filmpje van het voorval bij dit testverslag kunnen zetten. Dit voorval toont maar weer eens aan dat: 1. Die borden met een springend hert erop er niet voor niets staan 2. Een goed reactievermogen ongelofelijk belangrijk is 3. Je ten alle tijde je ogen met een brede blik (de motorrijdersblik noem ik dat altijd) op de weg gericht moet hebben 4. Met een smartphone in je handen zitten dus ontzettend dom is 5. Verzin het zelf maar. Dit is de tweede keer in al die jaren dat me zoiets overkomt, alleen de vorige keer was het er één en nu waren het er maar liefst vier. Het klinkt misschien raar maar ik hou hier ALTIJD rekening mee vanaf het moment dat ik uit Vogelenzang uit gereden kom. Na de bijna-aanrijding met de herten ben ik bij de rotonde voor Overveen omgedraaid en rustig terug gereden naar Katwijk aan Zee. Ik heb geen idee hoe deze Peugeot 308 is verzekerd, maar als je een verzekering afsluit neem dan altijd WA-plus. Met een WA-plus verzekering – die niet veel duurder is dan WA – ben je namelijk ook verzekerd voor aanrijdingen met dieren (ik rem altijd voor beestjes!), naast diefstal en noodweer zoals een zware storm met windkracht 12. Bij de afrit aangekomen moest ik aan het einde weer remmen, tweede keer dus helaas pindakaas. Na het aftanken kwam ik uit op exact 1:25 op wat + 10 procent 1:27,5 is. Vrijwel dezelfde waarde als na de zuinigheidsrit van maandag.

Laatste ritje
Het terugbrengen van een testauto gebruik ik af en toe wel eens om het verbruik na een snelwegrit te meten. Vrijdagochtend regende het pijpenstelen en ondanks dat ik op de motor terug moest, besloot ik de Peugeot 308 toch vroeg (het zou pas rond het middaguur droog worden) terug te brengen. Voordeel daarvan is dat ze dan niet staan te flitsen op de A44, en ik op dat stuk dus even stevig door kon rijden. Eenmaal op de A44 ben ik met een gangetje van 150-160 km/u richting knooppunt Burgerveen gereden. En ook bij die snelheid is het nog steeds heerlijk stil binnenin de Peugeot 308. Maar na de het aanhoren van de stilte heb ik die meteen verstoord met het voor een auto uit deze prijsklasse uitstekende Denon HiFi geluidssysteem, dat bestaat uit 4 tweeters, 4 woofers, 1 subwoofer in de kofferbak en een 100W 8-kanaals analoge versterker. Mijn iPod Touch (via USB dan wel bluetooth) laat zich lekker eenvoudig via het touchscreen, waar ook alle andere functies (auto, telefoon etc.) te vinden zijn zodat het dashboard uitermate knoploos en kaal is. Wat mij betreft is dit de toekomst, want in dit iPad-tijdperk is een dergelijk dashboard natuurlijk niet meer dan logisch.

Eenmaal op de A4 heb ik het gaspedaal iets minder diep ingetrapt, maar heb nog steeds stevig gas gegeven. Het aftanken bij de onbemande Esso-pomp op de N522 naast Ouderkerk aan de Amstel leverde een hele mooie 1:25 (+10 procent 1:27,5) op. Aan de ene kant ben ik totaal verbaasd over het lage verbruik, want ik had verwacht dat het verbruik hoger zou zijn. Maar het gekke is dat de 4 liter per 100 kilometer (op winterbanden!) volgens de brochure nog lager moet kunnen. Waarom ik het opgegeven verbruik niet heb gehaald is mij een volslagen raadsel, ik haal het namelijk bijna altijd kijk maar naar de Peugeot 208 Berline Active 1.4 e-HDi 2Tronic. Feit blijft dat een verbruik van 1:22,8-1:25 op winterbanden uitstekend is, want op zomerbanden betekent dat een verbruik van 1:25-1:27,5. Wel heb ik het gevoel dat de afstelling van het 1.6-liter diesel motorblok beter kan, af en toe wilde het motorblok nog wel eens doodslaan tijdens optrekken, iets waar ik bij de Peugeot 208 1.4-liter e-HDi geen last van had. Eindconclusie is wat mij betreft dat de titel CotY 2014 verdiend is, en dat heeft de Peugeot 308 aan zijn compleetheid en kwaliteiten te danken. De uitstekende comfortabele vering/demping zorgt voor een al net zo uitstekende wegligging, het kale dashboard is rustgevend, de wijzer van de toerenteller die tegen de klok in draait is geinig, de motorenkeuze is ruim en milieuvriendelijk, de fantastische stoelen met massagestand en lat but not least de zeer ruime kofferbak. Goeie auto!