Peugeot en ik
Geen idee wat het is maar Peugeot en ik staat garant voor grappige situaties en rare capriolen. Zo ook nu weer met de Peugeot 308 SW die ik vrijdagochtend 11 juli op zou gaan halen. Donderdagavond vond ik na een zware dag op werk (Nieuwsuur – is NOS/NTR – was de hele middag op het laboratorium van de IVF-kliniek aan het filmen geweest voor een uitzending in augustus) een berichtje op mijn voice mail van een medewerker van Peugeot Nederland. Het kwam er kort gezegd op neer dat ik een andere versie mee zou krijgen. Hoe en waarom is een ingewikkeld verhaal, maar gezien wat er mis ging bij het ophalen van de gewone 308 vond ik het ronduit hilarisch. Ik heb er in ieder geval hartelijk om kunnen lachen, en zo hoort het ook naar mijn mening. Bij deze wil ik Joost dan ook nog even hartelijk danken voor alle moeite want dat is toch wel op zijn plaats. Afijn ik kreeg dus de Peugeot 308 SW met 1.2 e-THP motor mee, en eigenlijk was ik daar best blij mee. Deze nieuwe schone en zuinige 3-cilinder 130 Pk benzinemotor is voor mij toch net even interessanter dan de dieselversie die ik in eerst instantie mee zou krijgen. Vrijdagochtend ben ik zeer tegen mijn zin naar mijn garage gefietst en van daaruit naar het NS-station gelopen. Ja ik ben met de trein naar Amsterdam gegaan omdat mijn motor kapot is (krukaslager stuk), en ja voor het eerst in mijn leven met de door mij zo verfoeide OV-ripkaart. Toen ik in wilde checken met een geleende anonieme OV-chipkaart verscheen er een bericht op het display dat dit werd geweigerd, en ja er stond meer dan twintig euro op zoals het hoort. Aaargh @#$%&#@#!!!!

Uiteraard stonden er mensen van het NS-promotieteam klaar om mij te helpen. De anonieme OV-chipkaart bleek door mijn moeder en zus tot nu toe alleen gebruikt te zijn voor de bus. En nee zo’n OV-chipkaart werkt niet in de trein, die moet je nog even activeren voor de trein jawel echt waar. Welke ongelofelijke debiel noemt een OV-chipkaart waarmee je wel in de bus kunt reizen, en (nog) niet mee in de trein kunt reizen een OpenbaarVervoer-chipkaart. Wat was ik blij dat ik in Amsterdam weer in de auto kon stappen, mama mia wat is dat openbaar vervoer gruwelijk duur. Met de motor kost zo’n ritje van deur tot deur ruim minder dan de helft! Op weg naar huis was ik bijna binnendoor via Oudekerk a/d Amstel gereden, maar op het laatste moment reed ik toch de A2/A9 op. Ik had besloten om vanaf de A9 binnendoor naar Schiphol-Rijk te rijden, daarna langs Rijsenhout via de 1000-drempelweg naar Leimuiden, en van daaruit binnendoor over de dijk naar Rijnsaterwoude en Woubrugge. Dit is een weg die zo uit het prentenboek van Rien Poortvliet zou kunnen komen. Ik wist meteen waar ik de fotoshoot met deze Peugeot 308 SW 1.2 e-THP zou doen zaterdag. Het was zo rustig op de één auto brede weg dat ik niet één keer op een wisselhaven hoefde te gaan staan wachten. Op zo’n dag weet ik weer waarom ik 4 dagen oftewel 32 uur per week werk, ik zou die vrije vrijdag nog voor geen vertienvoudiging van mijn salaris opgeven. Vrije tijd is goud waard in vergelijking met geld, en helemaal als dat waardeloze geld euro heet.

Voelt als
Bij Woubrugge aangekomen begon de testpret, want vanaf daar volgen een paar mooie bochten. Ik had al gemerkt dat ik het ESP wel uit kon zetten, maar dat deze vanaf 50 km/u weer automatisch ingeschakeld wordt. In de eerste mooie stijgende vrij haakse rechterbocht voelde de wegligging heel herkenbaar aan. De gewone 308 heeft exact dezelfde wegligging, en ondanks dat de 308 SW zwaarder en langer is merkte ik vrijwel geen verschil. Het is zelfs zo dat een stationwagon vaak stabieler dan de hatchbackvariant, dat komt door de langere wielbasis én het extra gewicht achter dat voor een betere balans zorgt. Na nog een paar mooie flauwe bochten kwam ik bij het rotondecircus aan, dit keer vanaf de andere kant dan waar ik normaal gesproken vandaan kom. Omdat ik er toch was besloot ik meteen maar het maximale eruit te halen. Ondanks het feit dat ik deze auto nog maar kort onder mijn kont had voelde het alsof ik ‘m al helemaal van binnen en van buiten kende. Het kleine stuur ligt heerlijk in de handen, de zit op de lederen bestuurdersstoel is uitstekend, de 6-versnellingsbak schakelt fijn en de koppeling grijpt mooi aan. Ik pakte meteen de binnenring en reed over de rotonderand heen om de bocht af te snijden. Nog maar net op het asfalt geland sneed ik weer naar binnen over de rotonderand aan de andere kant van deze lange ovale rotonde. De Peugeot 308 SW gleed naar buiten maar dankzij de goede grip van de banden (ik had nog geen idee welk merk/type/maat) stelde dat weinig voor. De landing op het asfalt na de tweede rotonderand was iets heftiger, maar ik moest ook nog eens hard naar rechts sturen waardoor het onderstel het zwaar te verduren kreeg.

Maar net als met de gewone 308 bleven ook nu alle vier de banden zelfs bij extreem overhellen aan het asfalt gekleefd, en dat is heel erg knap bij een auto met een starre achteras. Na goed bestuderen en sterk uitvergroten van een aantal actiefoto’s de volgende dag, zag ik dat het binnenste achterwiel op een gegeven moment een nageldikte los kwam van het asfalt. Maar dat was pas bij zéér extreem overhellen en dus bij een zéér hoge bochtensnelheid, en normale automobilisten doen dat niet op de openbare weg. Alleen autojournalisten doen dat en niet zonder reden, een auto moet ook op de grens rijdend zijn goede wegligging behouden. Peugeot heeft dus ook bij deze 308 SW serieus werk gemaakt van de vering/demping, en dat mag je voor een auto in deze prijsklasse best bijzonder noemen. En hoe goed die vering/demping wel niet is blijkt uit het feit dat er maar simpele 16-inch Michelin Energy Saver banden gemonteerd zijn. De volgende drie rotondes heb ik het gas even heerlijk diep ingetrapt in de 2de versnelling, en wat er dan gebeurt is erg grappig als je het geluid weet te herkennen. Hoog in toeren begint het 1.2 e-THP motorblok een heerlijke 3-cilinderroffel te produceren, zo mooi dat ik er zelfs even hard van moest glimlachen.

Zuinigheidsrit
Vrijdagmiddag had ik even niets te doen en daarom besloot ik alvast maar een zuinigheidsrit te maken. Dan had ik dat alvast maar gehad… dacht ik. Na het aftanken reed ik de N206 op en schakelde de adaptive cruise control met 2-secondenregel (ook instelbaar op +1/+1.5/+2.5 seconden) in. Net nadat het van twee naar één baan ging kwam er een blondine in een Citroën C1 achter me hangen. Ik was benieuwd of ze zou gaan lopen pushen want ze zag eruit alsof ze haast had. in het begin maakte ze nog wel even aanstalten daartoe, maar na een kilometer of wat hield ze uiteindelijk netjes afstand. Ze staan hier overdag regelmatig te laseren en aangezien die blondine vast en zeker mijn boete niet gaat betalen rij ik hier altijd kraaknetjes 80 km/u (uiteraard ook vanwege de zuinigheidsrit). Aangezien ik voorop rij ben ik altijd de pineut en zij komt er natuurlijk mee weg. Bij de De Zilk aangekomen ben ik met een hogere snelheid dan normaal door mijn favoriete bocht heen gereden. De Peugeot 308 SW ging perfect in balans diep in de veren hangend door de bocht, en de blonde dame was daarna even ver uit beeld. Grappig genoeg reed ze in de volgende bocht weer naar me toe maar nu hield ze wel netjes afstand. En zo reed ik gestalkt door een blondine door Vogelenzang richting Bentveld/Zandvoort. De T-splitsing was weer eens hemeltergend spannend maar lukte me wonderwel ook dit keer weer, het stoplicht even verderop ging ook goed, nog steeds nul keer remmen dus. Zandvoort in ging goed en bleef goed gaan alhoewel ik bijna moest remmen, maar de twijfelende voetganger gaf aan niet over te willen steken. Heel irritant van die mensen die (op iemand?) staan te wachten vlak naast een zebrapad. Maar vanavond was ik er geen sprake van irritatie bij mij, daarvoor was het veel te mooi weer. Dit is één van die zeldzame mooie zomeravonden die je mee moet pakken en waar je zwaar van moet genieten als tie voorbij komt. Over de boulevard rijdend heb ik dit keer meer afstand tot mijn voorganger aangehouden dan ik normaal gesproken doe. Ik zag dat de bestuurder van de auto voor mij heel wisselend en ook nog eens veel te langzaam reed en steeds naar links of rechts keek. Typisch zo’n bestuurder die zomaar ineens kan remmen om daarna linksaf of rechtsaf te slaan.

Op de duinenweg kon ik ‘m dan eindelijk inhalen, en en al snel reed ik 80 km/u richting Overveen. Dit 3-cilinder motorblok voelt, net als de 3-cilinder motorblokken van andere automerken, totaal niet als een 3-cilinder aan. Pas als je stevig gas geeft hoor en voel je in de hogere toerenregionen dat het een 3-cilinder is. Na het omdraaien bij de rotonde in Overveen ging het mis, ik moest remmen voor het stoplicht in verband met overstekende voetgangers. Als ik beter had opgelet was dat totaal niet nodig geweest verdorie! En terug in Zandvoort moest ik remmen voor aan de verkeerde kant overstekende fietsers, grrr! Richting Vogelenzang ging het net weer lekker toen ik moest remmen voor een kleine Connexxion-bus. En daarna moest ik heel lang wachten want een meisje was haal knuffel vergeten. Gelukkig blijft de motor lang uit nadat het start/stop-systeem in werking is getreden, dat scheelt dan wel weer. Maar of het niet lang genoeg had geduurd moest ik daarna nog weer wachten, want de buschauffeur was vergeten de achterste deur dicht te doen. En dus moest hij na het wegrijden weer stoppen om deze deur dicht te doen. Zo je maar weer hoe het ineens verschrikkelijk kan tegenzitten, en zo had ik dus in korte tijd al 2 keer geremd en dus 4 in totaal. Maar het werd nog erger want even verderop moest ik weer remmen voor deze bus, die dit keer verkeerd voorgesorteerd stond voor linksaf. Deze buschauffeur is dus overduidelijk een grote kneus dat mag duidelijk zijn. Maar goed terug in ’t Heen maar eens de tank vol gekieperd met 3,48 liter benzine, wat na rekenwerk betekent dat ik 1:20,2 heb gereden. Dat had minimaal 1:25 moeten zijn!

Met zijn allen!
Zondag was weer zo’n dag dat de Peugeot 308 SW even voor familie-auto mocht spelen. De lovende opmerkingen over het fraaie lichte interieur, en het ernstige gebrek aan knopjes op het dashboard werden door iedereen genoemd. Ik ben persoonlijk wel een fan van licht leer, en kan de aankleding Peugeot 308 SW dan ook erg waarderen. Het leer is mooi afgewerkt en ook het stikwerk ziet er netjes uit (heb ik geleerd van Bas/vd Werf Autobeklederij). Het hifi-systeem is van Denon en is in nauwe samenwerking met Peugeot ontwikkeld, Peugeot noemt het in haar brochure: “Een op maat gemaakt technologisch hoogstandje, met 8 luidsprekers, een subwoofer en een digitale versterker.” Om heel eerlijk te zijn heb ik erg genoten van de uit de speakers knallende liedjes van mijn iPod Touch-playlist “Daantjes Music”. Alleen de bediening van mijn iPod Touch via het touchscreen kan absoluut beter. En daarmee bedoel ik niet het touchscreen zelf maar het zoeken naar mijn playlist op mijn iPod Touch. Dat zijn net even teveel handelingen (5-6) als ik eerlijk ben, en als tie dan ook nog eens af en toe terugspringt en ik weer van voren af aan moet beginnen… Als ze dat in een volgende versie verbeteren dan maken ze mij in ieder geval helemaal blij! Het knopjesloze dashboard vind ik helemaal top, hoe minder een bestuurder wordt afgeleid hoe beter. Toevallig stond er tijdens de testweek van deze Peugeot 308 SW een artikel in de kranten over Appen achter het stuur met als titel: “Appen achter het stuur: levensgevaarlijk, maar we doen het massaal”. Tja dat heeft niets met weinig knopjes te maken, die verantwoordelijkheid ligt bij de bestuurder zelf.

Na het instappen van mijn familieleden vroeg ik hoe de zit achterin was, “Ruim en heerlijk!” was het antwoord. En samen met het ruime aantal liters bagageruimte scoort de Peugeot 308 SW wat betreft dan ook dikke punten. Van de Samsonite kofferset pasten er totaal in met hoedenplank: 2×70-liter + 1×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter en zonder hoedenplank: 3×70-liter + 2×50-liter + 2×33-liter + 1×13-liter. Het gekke is dat toen ik naar de Peugeot 308 SW stond te kijken tijdens het maken van de kofferset-foto’s ik het helemaal niet het idee had naar een soort van goedkope 508 te staan kijken. Dat is eigenlijk misschien wel het knapste aan deze stationwagon, het is absoluut geen goedkoop aftreksel van zijn duurdere broer. Het zou mij niets verbazen als deze nieuwe lichting Peugeot stationwagons weer net zo het straatbeeld zullen gaan vullen als vroeger. ’s Middags heb ik nog even getankt en kwam ik na redelijk sportief doorrijden uit op 1:16,5. Daarna ben ik gaan eten en vroeg in de avond nog even naar het Space BusinessPark gereden. Tja wat zal ik zeggen, ik ben er letterlijk overheen geragd maar deze Peugeot 308 SW was totaal niet onder de indruk van mijn gooi- en smijtgedrag. Springen, vliegen, knallen, raggen, beesten, afijn noem alle fraaie benamingen van sportief rijden maar op, misschien mag ik het niet zeggen maar hij deed ’t zelfs beter dan de 508 SW. Als afsluiter ben ik na de rotonde over de noordelijke oprit, in de Sport-stand plankgas in de 2de->3de versnelling, de N206 op geknald. HEERLIJK! Daarna ben ik er nog even eraf gegaan bij ’t Heen en weer omgedraaid… 2de versnelling-plankgas-gillende banden-nog steeds gillende banden-jiha!

Buienradar.nl deel 1
Niet alle regen is te zien op de buienradar en soms baal ik daar als een stekker van. Zo niet maandag 14-7-14 want toen was ik juist blij met de op de buienradar onzichtbare regen. Het was waarschijnlijk de enige dag dat het zou regenen die week, en regen beschouw ik persoonlijk als een onmisbaar onderdeel van een autotest. Na het wegrijden irriteerde ik me aan een piepende linker ruitenwisser, als er iets is waar ik een hekel aan heb is dat het wel. Dat is ook de reden dat ik mijn dealer het ruitenwisserblad van mijn Renault Twizy heb laten vervangen door een fluisterstil type. Ik had er zin in die ochtend want na 3 droge testdagen was ik uitermate tevreden over de wegligging. Nou zegt dat helemaal niets over de wegligging op nat wegdek, maar gelukkig zijn er tegenwoordig nog maar weinig banden die ronduit gevaarlijk zijn. Toevallig is de enige gevaarlijke band die ik de laatste jaren tegen gekomen ben ook van Michelin, namelijk de in de regen levensgevaarlijke Michelin Pilot Sport 3 (zie: Honda CR-Z GT 1.5 i-VTEC IMA 2013 en Kia pro cee’d GT First Edition 1.6 T-GDi). Wat dat betreft heb ik veel meer vertrouwen in de doodgewone Michelin Energy Saver, de band waarop deze Peugeot 308 SW over ’s Heeren wegen zweeft. Maar zelfs de beste band is waardeloos zonder goede vering/demping, en zondag bleek dat die net als van de gewone Peugeot 308 uitstekend is. Na vertrek reed ik rustig de rondweg op richting Holiday Inn, het bekendste hotel van Leiden en omstreken. Het was weer eens chaos op de kruising met de Dr. Lelylaan, en dat alleen maar omdat veel automobilisten verkeerd voorsorteren en/of de kruising blokkeren. Gelukkig kon ik na het vrijkomen van de baan voor rechtsaf nog net het stoplicht halen. De haakse rechterbocht ging lekker strak zonder de minste geringste hoeveelheid onderstuur. En dat mag je best bijzonder noemen op kletsnat asfalt, zeker voor een stationwagon die toch niet klein te noemen is.

Buienradar.nl deel 2
Rustig reed ik verder richting de stationstunnel, waar ze sinds kort de voorsorteerstroken veranderd hebben. Daardoor kon ik nog net achter een vrachtwagen langs naar voren piepen. Links stond er zo’n petje naast mij in een oud type Seat Leon, hij had de korte binnenbocht en ik de veel langere buitenbocht. Kom laat ik eens gek doen dacht ik bij mezelf, en uit balorigheid drukte ik de Sport-knop in en gaf stevig gas. Mocht ik last krijgen van heftig onderstuur dan heb ik altijd de busbaan nog om naar uit te wijken. Maar dat bleek niet nodig want de Peugeot 308 SW trok zichzelf vol accelererend snaarstrak langs de stippellijn de bocht door. Ondanks de langere afstand liet ik het petje in de Seat Leon kamperend achter in de bocht. Wow dat deed de Peugeot 308 SW serieus goed zeg, ik had verwacht dat-ie goed zou zijn maar zeker niet dit. De koeienrotonde ging werkelijk fenomenaal lekker, behoorlijk dwars glijdend kwam ik op het asfalt en verliet zonder te hoeven corrigeren de rotonde rechtsaf richting de polder. Nog één hele mooie haakse rechterbocht te gaan, die voor de Mc Donald’s een kilometer verderop. Ik reed iets te langzaam richting de Mc Donald’s en keer ver vooruit naar het verkeer van links. Net op het moment dat ik de voorsorteerstrook voor rechtsaf vrij had, en zag dat er niets aankwam gaf ik plankgas in de 2de versnelling. Op dat moment had ik absoluut een uitglijder verwacht, maar tot mijn grote verrassing kwam die er niet. Ik schreef al eerder dat de Peugeot 308 niet voor niets tot “Auto van het jaar 2014” is gekozen. Dat deze titel ook op de 308 SW afstraalt is dan ook zeer terecht gezien mijn bevindingen.

Zware dag=zwaar uitleven
En ja hoor het was weer eens zo’n ouderwetse drukke maandag, 07.45u begonnen, en pas om 14.00u kon ik eindelijk gaan lunchen. Gelukkig was ik niet de enige die laat was want onze Belgische fertiliteits-psychologe/seksuologe was ook erg laat. Een prachtmens met zulke mooie typisch Belgische uitspraken dat ik af en toe onder de tafel glij van het lachen, maar ook dolgraag een Belg zou willen zijn. Belgen hebben fantastisch leuke woorden maar dan zouden jullie een woordenboek nodig hebben, en dat is nou net wat ik niet wil als jullie een testverslag van mij lezen. ’s Middags heb ik nog wel even heel hard gelachen om een aantal woordspelingen, want je moet bij ons ongelofelijk opletten wat je zegt. “Mag ik jou zaad?” vraagt een vrouwelijke collega regelmatig aan mij terwijl ze het door mij opgewerkte zaad van een patiënt bedoelt. Of iemand op het laboratorium roept “K*t” en iemand anders vraagt “Waar?”, dit in verband met het feit dat we samen met een arts vrijwel dagelijks embryo(’s) terugplaatsen bij vrouwen. Maar goed nadat ik twee ICSI’s (zaadje vangen en in een eicel injecteren onder de microscoop) had gedaan was mijn rug aardig stijf – ik heb dan last van kramp in al mijn rugspieren – geworden vanwege een gebroken rug bijna 22 jaar geleden. En oh wat is het dan zalig om in een auto te stappen die een knopje aan de zijkant van de bestuurdersstoel heeft waarmee je de massagefunctie in de stoel kunt activeren.

Ik kwam vrijwel direct helemaal tot rust en amper een kilometer of 2 verder was de kramp vrijwel geheel verdwenen. Hoezo die massagefunctie is een onzinnige optie? Niks aan deze Peugeot 308 SW is onzinnig laat dat duidelijk zijn. Tijdens deze heerlijke massage had ik zin om mij eindelijk even uit te leven op de rotondes, de eerste keer tijdens deze test die qua rijgedrag/wegligging nog geen enkel negatief punt had opgeleverd. Ik vind altijd weer leuk om vlak voor de rotonde een bumperklever achter me te krijgen hangen, die dan denkt door de buitenring te pakken mij (=sloom fossiel) in te kunnen halen. Maar waar de bumperklever (iets te vaak een Audi A3/VW Golf) altijd afremt rij ik gewoon mijn slome snelheid verder. En dat doet deze Peugeot 308 SW zo ontzettend goed, de balans van deze auto is zo goed uitgekiend dat is pure klasse. Ik gleed zo mooi/lekker/fantastisch/cool/gaaf over de rotonderand heen dat ik het nog wel 100 keer had willen doen. Daarna nog even de grote rotonde en twee kleine rotondes. De grote nam ik driekwart en voor mijn gevoel eigenlijk iets te hard, maar de Peugeot 308 SW, ach die helde wat over naar rechts en naar links meer niet. Op de eerste kleine rotonde nam ik de buitenring, zo strak en zo mooi… En de laatste kleine rotonde zwaaide ik even naar de boer op de tractor, ondertussen perfect de rotonde op- en afglijdend. Wow wat is deze auto goed zeg!

Even lachen
Thuis gekomen uit werk belde mijn moeder of ik zin had om mee te gaan naar het afzwemmen van de kinderen van mijn jongste zus. Mijn zwager – hij was stuurman op de grote gele douaneboot die de prinsesjes afzette bij Armin van Buuren – had nachtdienst en was daarom met de auto naar Amsterdam gegaan. Zo konden we toch met zijn allen namelijk in één auto naar het zwembad rijden. Ook de kinderen vonden het lichte interieur van de Peugeot 308 SW prachtig, behalve de jongste van het stel een meisje van 6 jaar oud. Die zei tegen mij: “Ik wil in een limousine naar het afzwemmen.” Vraag me niet waar dat kind dit vandaan heeft, maar toen ik haar vroeg of ze wel wist wat een limousine is had ze haar antwoord direct klaar. Tja over prinsesjes gesproken, ha, ha, ik kon hier wel even hartelijk om lachen. Aangekomen bij het zwembad op de camping van de Noordduinen besloot ik de Peugeot 308 SW te parkeren met behulp van “Park assist”. Met behulp van dit automatische parkeersysteem heb je drie mogelijkheden tot je beschikking: Inparkeren – Uitparkeren – Vakparkeren. Omdat alle auto in de breedterichting in de parkeervakken stonden koos ik uiteraard voor “Vakparkeren”. Het systeem werkt werkelijk doodeenvoudig, druk linksonder het stuurwiel op het knopje met het stuurtje, er verschijnen op het display 3 mogelijkheden (zie foto), raak de mogelijkheid aan die je wilt, rij met 10-20 km/u langs het vrije parkeervak voor een meting, na meting is “OK” moet je even vooruit rijden waarna het display aangeeft de versnellingsbak in zijn achteruit te zetten, rij daarna langzaam achteruit terwijl de auto zelf stuurt, indien nodig kun je zelfs nog weer even vooruit rijden en daarna alsnog weer achteruit rijden, zodra de auto in het parkeervak staat klinkt er een geluidssignaal. Mijn kleine neefje van 8 jaar oud had nog nooit zoiets gezien en vond het uiteraard supercool, tja en zijn moeder….. die vond het vooral erg handig.

Afbluffen?
Dinsdag en woensdag had ik op weg naar werk weer eens last (door het warme weer?) van die OOOO zo asociale types (lees: asOOOO-types) die altijd maar haast hebben. Misschien snappen jullie nu ook waarom het Audi-logo uit vier “OOOO’s” bestaat. Soms heb ik het zo gehad met deze bumperneukers dat ik het liefst de testauto met een noodstop stil zou willen zetten, uitstappen en aan de bestuurder vragen of hij ook mijn boetes gaat betalen als ik geflitst of gelaserd wordt. Twee weken geleden nog stonden ze bij de koeienrotonde en de andere kant op bij de LOI (LOOOOI voor de Audi-rijders) te laseren dus ik praat geen OOOOnzin of zOOOO weet je. Maar kom laat ik het eens over een andere boeg gaan gooien dacht ik bij mezelf. Ik kan er natuurlijk ook voor kiezen de bumperklever af te bluffen, wie weet werkt dat veel beter dan op de rem trappen. Daar worden ze namelijk alleen maar extreem agressief van, OOOO wat worden ze daar agressief van zeg. Na de LOI op weg naar de koeienrotonde is de maximum snelheid 50 km/u, en ik hou me daar altijd zoveel mogelijk aan. De rij auto’s achter mij is dan vaak net zolang als in die reclame van die sleurhut-Nederlander die vanuit de Alpen naar huis belt en tegen de persoon aan de andere kant van de lijn zegt: “File? Ik heb hier nog geen file gezien!” En als de camera uitzoomt zie je een kilometers lange file Fransen achter hem hangen. Dat reclamefilmpje – ik meen van de ANWB – is echt humor.

Op weg naar de koeienrotonde is het vaak raak dus ook dinsdagochtend weer. En nee het was gek genoeg geen Audi-rijder maar een Peugeot SW vorig model, meneer was zeker nieuwsgierig naar de nieuwste SW van Peugeot (PeugeOOOOt?). Even over de rotonderand heen vliegen was genoeg om ‘m op 50 meter achterstand te zetten. Daarna kwam er vanaf rechts over de binnenring een VW Golf (VW gOOOOlf?) achter me hangen. Veel te dicht achter me, maar laat maar even gaan dacht ik bij mezelf. Ik moet namelijk zOOOO toch nog even mijn remmen testen, dan kan ik ‘m even lekker laten schrikken. De remmen bleken zOOOO goed dat ik de Golf-bestuurder zijn voorruit af zag likken. Een vriend van mij uit Brabant heeft zoiets een keer gedaan toen een politieauto achter hem zat te bumperkleven. Liep niet goed af voor die politieauto, maar ja ze zaten hartstikke fout dus ze hadden geen verhaal. Op weg naar huis heb ik ’s avonds nog even getankt en kwam ik op 1:13,77 uit, en dat met een behoorlijk sportieve rijstijl.

Donderdag embryo-dag
Woensdag is nog steeds gehaktdag maar donderdag is een vul-zelf-maar-in-dag, en dus voor mij een embryo-dag. Als er ergens in het land ingevroren embryo’s (=cryo-embryo’s) opgehaald moeten worden dan doe ik dat meestal. Mijn baas is daar dolblij mee want de kosten van het transport door een koeriersbedrijf zijn giga vanwege het soort materiaal. Bovendien hoe verzeker je een ingevroren embryo? Het is een pure win-win-situatie want ik kan het verbruik op de snelweg testen (lees: snelwegzuinigheidsrit), ik verdien met zo’n rit mijn complete benzinegeld van die week terug en het scheelt mijn werkgever een kostbaar transport. De avond ervoor had ik het speciale transportvat met vloeibare stikstof (-180 graden Celsius) al mee naar huis genomen, want dan kon ik ’s ochtends meteen lekker vroeg vertrekken. Ik had besloten er een snelwegzuinigheidsrit van te maken, en ik was echt razend benieuwd of ik een verbruik van ruim boven de 1:20 zou halen. Zeker gezien de maar net aan 1:20 van de gewone zuinigheidsrit. Ik zat de avond ervoor nog ontzettend te twijfelen hoe ik zou rijden, dit vanwege de afsluiting van de Coentunnel. Ik was bang dat er veel meer files dan gebruikelijk zouden staan rondom Amsterdam. Uiteindelijk besloot ik toch niet de A12 te nemen maar de A4/A9/A1, want dan omzeil ik namelijk de altijd erg drukke A10 rondweg. Na het transportvat op de voorstoel gezet te hebben en met de veiligheidsgordel vast gezet te hebben (zie foto) kon ik op weg. Direct nadat ik op de A44 de adaptive cruise control had ingeschakeld heb ik meteen de afstand op +1.0 s in plaats van de standaard +2.0 s gezet. De 2-secondenregel mag dan theoretisch kloppen, maar in de dagelijkse praktijk blijkt-ie uitermate irritant te zijn. De afstand tussen mij en mijn voorganger is zo groot dat er steeds weer andere automobilisten tussen piepen, en daar reageert de ACC iedere keer weer op met een heel onrustig rijgedrag tot gevolg.

De rit verliep tot aan Schiphol probleemloos want daar leek een file te beginnen, maar gelukkig duurde die file maar heel even. Zodra ik op de A9 reed stroomde het verkeer weer goed door, en kon ik weer netjes 100 km/u proberen te rijden. Dat lijkt makkelijk maar is lastiger dan je denkt, het is vooral een kwestie van ver vooruit kijken en tegelijkertijd ook heel goed in je spiegels kijken. En met al die informatie bij elkaar moet ik dan een inschatting maken wat ik op elk beslismoment het beste kan doen. Zal ik die vrachtwagen inhalen of nog heel even wachten. De bocht bij het AMC ging lekker, maar de bocht naar de A1 nog lekkerder. Dat blijft altijd weer een verschrikkelijk verneukeratieve bocht, vandaar dat de veel automobilisten er achteruit rijdend doorheen gaan. Eenmaal op de A1 ben ik heerlijk relaxt richting Amersfoort en van daaruit naar Zwolle gereden. Na het overzetten van de cryo-embryo’s ben ik weer net zo relaxt terug naar huis gereden. Het enige nadeel op de tweebaans A28 vond ik dat ik af en toe een vrachtwagen wel in moest halen met 110-120 km/u. Maar ja het was maar heel even dus daar zou het verbruik nou niet echt van omhoog gaan. Op de A1 had ik weer alle ruimte en kon ik weer netjes de hele tijd 100 km/u aanhouden. Later hoorde ik dat er net rond die tijd een zwaar ongeluk was gebeurd op de A1, maar gelukkig was dat op een gedeelte net achter mij. In de bocht van de A1->A9 en de A9->A2->A9 heb ik nog even genoten van de goede wegligging van de Peugeot 308 SW 1.2 e-THP. Daarvoor hoefde ik geen eens gas te geven, gewoon snelheid houden en strak langs de vangrail sturen was genoeg. OOOOh wat was dit lekker zeg, en alweer veel te lang geleden dat ik door deze bochten heen ben gereden. Eenmaal op de A4 beland ben ik naar de IVF-kliniek gereden en heb de cryo-embryo’s afgegeven bij mijn collega’s. Daarna ben ik naar de Tango gereden en heb de benzinetank afgetopt, met als resultaat een verbruik van 1:23.

Nog één keer dan!
Bij 100 km/u in de 6de versnelling draait het 1.2 e-THP motorblok iets meer dan 2.000 toeren, en dat bracht mij op het idee om nog een keer een zuinigheidsrit te doen maar dan anders. Ik had gemerkt dat het motorblok toch wel iets moeite had met het lage toerental, en een motorblok waarvan de krukas niet lekker rond draait is slecht voor het verbruik. Daarom besloot ik het anders te doen en een hoger toerental (de hele tijd om en nabij de 2.000 toeren dus) aan te houden tijdens de zuinigheidsrit; 50 km/u één versnelling lager oftewel 4de versnelling, 60 km/u ook in de 4de versnelling, 80 km/u in de 5de versnelling net over de 2.000 toeren. Ik moet verdorie toch minimaal een verbruik van 1:23 kunnen halen dat ik op de snelweg gehaald heb. De rit laat ik voor wat het is maar het ging sowieso beter dan die eerste zuinigheidsrit. Ik moest 1 keer remmen potjandorie en daar baalde ik achteraf stevig van. Dat had te maken met een automobilist die op de Zandvoorste boulevard twee auto’s voor mij reed. Die automobilist remde in net geen 2 kilometer vaker remde dan ik op en neer naar Zwolle gedurende 323,6 km. Mama mia als ik dit gedrag ga vertonen dan moet ik toch wel zwaar lichamelijk afgetakeld, half blind, 110 jaar oud etc. zijn. Ja en nu haalde ik dus wel die 1:23.