Suzuki Ignis Stijl Special Edition 1.2 Smart Hybrid Intro 2017 – autotest

 

Deze testauto werd ons aangeboden door BV Nimag



The D-Team
Op het moment dat ik de eerste zin wilde intypen schoten de woorden “motregen”, “motormuis” en “boete” door mijn hoofd. De laatste Suzuki Ignis die ik getest heb was de Sport-versie uit 2006 en omdat die auto zo lekker reed had ik totaal niet door dat ik al ruim 140 km/u reed ter hoogte van het aquaduct op de N11 waar een maximum snelheid geldt van 100 km/u. En dat ook nog eens in regenachtige omstandigheden en nee dan verwacht je absoluut geen motoragent met een lasergun. Het is maar goed dat ik op het stijgende gedeelte net onder het aquaduct door nog maar (gecorrigeerd!) 125 km/u reed want anders het een dikke boete geworden. Toen de motoragent vroeg waarom ik te hard reed heb ik gewoon eerlijk gezegd dat de Suzuki Ignis Sport zo lekker reed dat ik totaal niet op de snelheidsmeter had gekeken. Hij kon er wel om lachen vooral omdat ik mijn leren overal nog aan had, waar hij natuurlijk helemaal niets van snapte. Ik heb hem toen uitgelegd dat ik auto’s test en die altijd met de motor ophaal, want dan weet ik tenminste zeker dat ik niet vast kom te staan in de file. Deze nieuwe Suzuki Ignis is van een totaal ander niveau dan de Suzuki Ignis Sport uit 2006 zowel qua design als techniek. Het leuke aan deze nieuwe Suzuki Ignis vind ik dat er ook een AllGrip-versie oftewel een 4WD (jawel ook met 4WD-lock) van is. De lichtste 2WD-versie weegt 885 kilogram en de AllGrip-versie maar 60 kilogram meer oftewel 945 kilogram. Dat is erg licht voor een kleine SUV met vierwielaandrijving en dat komt dan ook in de verbruikscijfers duidelijk naar voren. Ik vind het wel heel erg jammer dat Suzuki deze nieuwe Ignis niet met een dieselmotor levert. Wat mij bij het doorlezen van de technische specificaties in online brochure direct opviel was de vermelding “3-link starre as met schroefveren”. Ik vond wel een foto van de “Newly-developed suspension (4WD)“ maar die was zo klein dat ik er niets aan had.

Op dat moment wist ik nog niet welke uitvoering ik mee zou krijgen, het enige dat ik wist dat het een gepimpte versie zou zijn. Gepimpt=striping+leren/alcantara bekleding+sportvelgen+etc. Toen ik arriveerde stond de hele showroom vol met Suzuki’s dus ik heb mijn motor maar binnen tegen de muur bij de ingang gezet. Toen ik afstapte zag ik vooraan een fraaie zwarte Suzuki Ignis staan met rode striping, dat moest ’m zijn dat kan niet anders! En het bleek inderdaad ‘mijn’ gepimpte Suzuki Ignis Stijl Smart Hybrid Intro te zijn. Omdat-ie zo vooraan stond dacht ik dat het wel een eitje zou zijn om ‘m eruit te rijden. Helaas de witte Suzuki Ignis die ernaast stond die stond in de weg en ga dan in de kluis maar eens uit 75 autosleutels de juiste zoeken. De witte Suzuki Ignis had namelijk nog geen kenteken dus dan ben je wel even aan het proberen welke sleutel het is. Na een hoop gedraai aan het stuur en het achteruit duwen van de witte Suzuki Ignis lukte het mij om ’m door de openstaande deuren naar buiten te rijden. De testweek kon beginnen jiha!!! Ik was erg blij dat ik de Hybrid-versie mee had gekregen want ik ben erg benieuwd hoe zuinig die is, of beter gezegd hoe zuinig ik ’m kan laten rijden tijdens mijn zuinigheidsrit. De 4WD-versie komt nog wel een keer later in het jaar dan kan ik daar met een drone een mooi off-road-filmpje van maken. Eén van de monteurs die ik nog ken uit mijn tijd als motorjournalist vertelde nog een leuk verhaal. Op YouTube schijnt een filmpje te staan van een Volvo (geen idee welke) AWD versus een VW Tiguan 4-Motion versus een Suzuki Ignis AllGrip. De Volvo reed uiteraard zonder problemen tegen een steile helling op en de Suzuki Ignis ook maar de Volkswagen Tiguan 4-Motion kwam pas na veel moeite én schuin tegen de helling oprijden uiteindelijk ook boven. Daarna zei de monteur lachend dat het AWD-onderstel van de Volvo waarschijnlijk net zoveel kost als de hele Suzuki Ignis AllGrip.

Opzij-opzij-opzij-maak plaats-maak plaats-maak plaats- want-D heeft ongelofelijke haast
Na het ophalen van de speciaal gepimpte Suzuki Ignis had ik haast want ik moest om 16.00u bij de huisarts zijn maar ik wilde daarvoor nog wel even mijn dagelijkse baantjes trekken in het overdekte zwembad Aquamar in Katwijk aan Zee. Het was al 14.10u dus ik had letterlijk haast à la het liedje van Herman van Veen. Het rijden ging zo heerlijk als vanzelf dat ik me pas op de A2 realiseerde hóe makkelijk. De Suzuki Ignis maakt op meerdere vlakken een overduidelijke breuk met de oude Suzuki’s. Waar vroeger de handgeschakelde versnellingsbak vooral een zogenaamde klakbak (precies maar duidelijk voelbaar schakelen) was daar is deze nieuwe handgeschakelde versnellingsbak een veel soepeler maar nog steeds net zo precies schakelende handgeschakelde versnellingsbak. Waar vroeger het uitzicht op het dashboard een nogal kale aanblik had daar is het dashboard nu een stuk netter, frivoler en moderner. Het motorblok pakt mooi en direct op, de koppeling grijpt mooi aan… uh gewoon goed dus! Na het warm rijden hoefde ik op de fly-over van de A2 naar de A12 niet eens serieus gas te geven. Met slechts 110-120 km/u haalde ik alle auto’s met gemak in voordat het van 2 rijstroken naar 1 rijstrook ging. Eenmaal op de A12 kon ik al snel richting de 140 km/u want dat is ongeveer 135 km/u en dan krijg je nog net geen boete op het 130-gedeelte. Ik kachelde heerlijk door en bij de afslag naar de N11 aangekomen had ik even zo’n momentje. Ik wilde de afslag oprijden maar er reed iemand verschrikkelijk in de weg en toen besloot ik maar achter een auto met aanhanger langs in te voegen voor de in-de-weg-rijder. Dat was volgens het ‘Dual Camera Brake Support’ blijkbaar net iets té want ik voelde dit veiligheidssyteem ingrijpen doordat (heel even maar) het zelf ging remmen.

Dit ‘Dual Camera Brake Support’ is uniek in een kleine goedkope auto (de Suzuki Ignis is er al vanaf €14.499,-), ik ken het zelf alleen uit de Subaru Outback Premium 2.5i Lineartronic CVT Eyesight.

Daarna hield ik de vaart er nog steeds goed in maar niet té, want ik had geen zin in weer een boete net als met die Suzuki Ignis Sport uit 2006. Ongelofelijk maar ik had dit keer voor de verandering werkelijk alle stoplichten mee. Als je het nodig hebt krijg je wat je verdient dat lijkt me duidelijk. Aan het einde van de N11 kon ik mooi lekker hard door de op-/afritbocht naar de A4/Europaweg heen rijden. Op de snelheidsbrekers en verkeersdrempels op de ventweg naast de A2 had ik al gevoeld dat de vering/demping lekker sportief is. De uitgaande demping is lekker straf waardoor de banden goed grip hebben en houden. Op de afrit naar de Europaweg rijdend remde ik later dan laat om (hopelijk) lekker vooraan bij het stoplicht te komen staan. Ik was zelf verbaasd hoe ongelofelijk laat ik in de remmen kon gaan, juist toen ik dacht “Nu MOET je echt remmen Daan!” had ik mijn voet nog steeds niet op het rempedaal. Het geheim daarvan ligt in het absurd lage gewicht van deze Suzuki Ignis, want minder gewicht betekent ook minder afgeveerd gewicht en dat is gunstig. Als motorrijder ben ik natuurlijk geoefend in laat remmen, maar hier stond zelfs ik toch even van te kijken. En dat verdorie nota bene ook nog eens met ouderwetse trommels achter. Je verwacht het niet, ha, ha. Met een mooie snelle actie vloog ik door de flauwe rechterbocht en de rotonde op en af en stond ik inderdaad lekker vooraan bij het stoplicht op dit altijd drukke kruispunt.

Op tijd!
Mijn missie was gelukt want eenmaal op de Voorschoterweg rijdend wist ik dat ik op tijd in het zwembad zou liggen. Binnen de bebouwde kom ben ik maar eens wat radiozenders op gaan zoeken en in de favorieten opslaan. Het audiosysteem is net wat anders dan die in de Suzuki Vitara en S-Cross maar om heel eerlijk te zijn vind ik dit audiosysteem fijner. Goedkoper is dus zeker niet slechter dat blijkt maar weer. Ook heb ik even de Lane Departure Warning uitgezet want dat systeem is wat mij betreft alleen voor lange saaie snelwegritten zoals bijvoorbeeld naar de wintersport. Wel goed natuurlijk dat het ook al op een kleine goedkope auto zit, alweer iets dat je niet zou verwachten. Na het zwemmen ben ik via De Zanderij naar huis gereden omdat op die route nogal wat verkeersdrempels en rotondes liggen. De grondspeling van de Suzuki Ignis is ruim voldoende en op de rotondes kon ik lekker hoog over de rotonderand heen rijden. De rotondes in De Zanderij kenmerken zich namelijk door een behoorlijk steile rotonderand. De eerste keer voelt dat nogal eng aan maar als je het een paar keer gedaan hebt ga je het steeds leuker vinden. Het leukste vind ik het altijd als er een dikke Duitser achter mij aan rijdt die dan op elke rotonde op dikke achterstand wordt gezet. Of zo’n dom petje (de hersenen van die gasten zijn ook echt net zo dun als hun petje) is ook altijd leuk in zijn prehistorische Seat Leon/Opel Corsa/etc. met pestherrie uitlaat. Op de rotonde richting de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg zag ik een BMW stationwagon van rechts komen en uit ervaring weet ik dat dit soort types doodleuk voorrang nemen (ja zelfs een keer een politieagent). Ik ben daarom nogal iets te snel half over het asfalt en half over de rotonderand heen gevlogen, dat werkte want op het laatste moment minderde hij vaart. De S-bocht ging ook lekker al voelde ik het ESP wel overduidelijk ingrijpen.

De verkeersdrempels op de ventweg nam ik net even harder dan ik normaal gesproken doe, wat op de laatste hoge verkeersdrempel een behoorlijk harde landing tot gevolg had die echter perfect werd uitgedempt door de straffe demping. Op weg naar de huisarts ben ik via de zeer vervelende verkeersdrempelweg gereden langs de Formido. Gewoon omdat ik er zin in had en omdat het zo leuk is met deze kleine SUV. De scheve verkeersdrempel ging lekker maar de meest bolle verkeersdrempel was voor deze kleine SUV iets heftiger dan ik verwacht had. Maar ja die korte wielbasis bedacht ik me ineens, wat wil je dan ook. Wel merkte ik bij steeds weer optrekken vanuit stilstand voor een stoplicht dat het aangrijppunt van de koppeling vrij laat en direct is. De koppeling vraagt in het begin dus om een gevoelig voetje maar eenmaal gewend was het geen probleem meer. Na mijn bezoek aan de huisarts ben ik dezelfde weg terug gereden want van de andere kant is vooral de scheve verkeersdrempel net even leuker. Gelukkig kwam er geen (les)auto aan en kon ik gas geven zodat ik met een lekker vaartje over de scheve verkeersdrempel heen kon rijden. Ik kan niet anders zeggen dan dat de Suzuki Ignis dit heel mooi deed. Alle vier de wielen veren op deze verkeersdrempel namelijk om en om in en uit, dus dat kan behoorlijk wat onrust in het onderstel geven als de vering/demping niet goed genoeg is. Na het eten ben ik nog even op en neer gereden naar een vriend en heb onderweg nog even getankt. Gezien mijn zeer sportieve rijgedrag en hoge snelheid op de snelweg die middag verwachtte ik een hoog verbruik, maar de 1:14 die er uitrolde viel mij eerlijk gezegd mee.

Lekker
De echte vrieskou mag dan voorbij zijn maar echt warm is het ook nog steeds niet en dus is de aanwezige stoelverwarming in de vroege ochtend op weg naar werk erg lekker. Ook weer iets wat ik in deze kleine goedkope auto niet had verwacht. Omdat ik een half uurtje later naar werk ben gegaan dan normaal (ik mag 08.00u 0f 08.30u beginnen) kwam ik meteen in de ochtendfiles terecht. Om 07.30u is het nog rustig maar slechts een half uur later staat het bijna overal vast. De kant die ik op moest viel mee maar het lullige is dat ik om rechtsaf te kunnen slaan over 3 rijbanen moet om daar te komen. De gemeente Leiden heeft van de herinrichting een bende gemaakt en het heeft uiteindelijk niets opgelost want het staat bij Holiday Inn nog steeds vast. Gelukkig is deze kleine SUV lekker rap en lukte het mij om precies overal tussendoor te vliegen op weg naar de juiste rijstrook. Het stoplicht stond al op groen dus ik kon meteen de nog steeds haakse maar nu wat smallere rechterbocht induiken. Wat mij wel verraste is dat de maar 90 Pk er veel meer lijken te zijn, maar dat zal vast wel komen door het lage gewicht. Zodra ik gas gaf in de 2de versnelling in de haakse rechterbocht leek de Suzuki Ignis onderstuurneigingen te vertonen. Het ESP/TRC grepen uiteraard in, maar ik ben benieuwd wat er zal gebeuren als ik het ESP/TRC uitzet. Op de Plesmanlaan zette ik de cruise control aan die via knopjes op het stuur te bedienen is. Ook weer iets wat ik niet had verwacht op een goedkope auto, alhoewel steeds meer automerken ook op hun goedkope modellen een cruise control monteren. Ik ben er blij mee want het maakt mijn zuinigheidsrit verderop in de week een stuk makkelijker. Pas na de LOI kon ik eindelijk weer gas geven en reed ik de polder in op weg naar mijn geliefde koeienrotonde. Door de korte wielbasis moest ik wat meer opletten want dit voelt heel anders aan dan in een auto met een lange wielbasis. Gelukkig heeft deze gepimpte Suzuki Ignis ZR-banden (=Ultra High Performance) om de fraaie 17-inch velgen dus aan grip totaal geen gebrek.

Ik vloog met maximaal mogelijke snelheid niet over de rotonderand heen want er reed net een auto voor mij en dus heb ik de buitenring maar gepakt. Als ik ’s middags uit werk kom heb ik weer een kans dus dat zien we dan wel weer. Bij de volgende rotonde aangekomen sloeg ik rechtsaf de flauwe bocht + verkeersdrempel in en gaf stevig gas. Normaal gesproken glijden bijna alle testauto’s hier met invoegen naar links aan het einde van deze flauwe rechterbocht. Dankzij de uitstekende grip van de 17-inch Hankook Ventus V12 evo2 ZR-banden was daar bij deze Suzuki Ignis geen sprake van. Op het rechte stuk ging de cruise control en weer op en ik hoopte dat ik aan het einde de haakse rechterbocht vrij zou hebben. Ik liet het ESP/TRC aanstaan want dan zou ik het de volgende dag uitzetten. Ik gaf plankgas in de 2de versnelling maar zoals verwacht gebeurde er niets geks omdat het ESP/TRC ingreep. Gelukkig grijpt het ESP van deze Suzuki Ignis niet keihard in en blijft de auto gewoon lekker vaart houden in de bocht. Uit werk vandaan was het een stuk rustiger op de weg en kon ik lekker de vaart erin houden. De eerste rotonde vloog ik heerlijk mooi halfdwars glijdend over de rotonderand heen, geen enkel probleem voor deze Suzuki Ignis. Op de grote rotonde hield ik de vaart er goed in waardoor de Suzuki Ignis aan de rechterkant stevig in de veren hing. Toch bleven de banden goed grip houden en kon ik dus zonder snelheid te minderen de rotonde driekwart nemen. Daarna moest ik de Suzuki Ignis hard naar rechts de dalende rechterbocht in sturen. Maar ook dat ging perfect en dat verdient toch wel een compliment omdat menig veel duurdere SUV hier toch wel even opzij glijdt. Op de provinciale weg kwam ik achter een dikke Duitser te hangen die bij de volgende rotonde gelukkig de buitenring koos zodat ik lekker strak de binnenring kon pakken. En dan eindelijk de koeienrotonde in de verte met achter mij een duwende dikke Duitser, ha, ha want ik reed uiteraard netjes 50 km/u. En dat bleef ik ook doen toen ik de koeienrotonde opreed en ook toen ik over de rotonderand heen vloog. En dan is 50 km/u ineens een hele hoge snelheid geloof me! Doeiiiiiii Duitser die lag binnen 3 seconden 100 meter achter zo snel gaat dat.

JIHA!!!!!!!!!!!!!!
Donderdagochtend besloot ik het ESP/TRC uit te zetten en er helemaal voor te gaan. Ik had totaal geen idee wat ik kon verwachten en dat is eigenlijk voor een testrijder altijd het leukste. De rit begon weer K want een half uur later van huis is een stuk drukker en dan kom je bijna de hoofdweg niet op vanuit een zijstraat. ik neem hier dan ook regelmatig voorrang rond deze tijd in de ochtend want anders sta je gewoon 10 minuten te wachten. Als ik een automobilist maar zie staan wachten geef ik hem altijd even voorrang, is dat nou echt zo moeilijk of ben ik te beleefd? Tja beleefd zijn in het verkeer ik zie het nog maar zelden heden ten dage. Op de grote kruising kon ik goed doorrijden en na een kilometer of wat reed ik dan eindelijk de polder in. Ook nu weer moest ik de buitenring pakken van de koeienrotonde maar dat vond ik niet erg want een paar kilometer verderop lag er een groot rotondecircus op mij te wachten. Onderweg naar het rotondecircus heb ik meteen even uitgetest of de cruise control uitgeschakeld wordt als ik het ESP/TRC uitzet. In tegenstelling tot de meeste andere auto’s blijft de cruise control gewoon actief. De minimum snelheid van de cruise control is trouwens net iets meer dan 40 km/u. Op het rotondecircus afrijdend besloot ik op het laatste moment toch eerst even rechtsaf te slaan want na het rondje zou ik niet meer door de haakse rechterbocht heenrijden. Okidoki daar ging-ie dan plankgas in de 2de versnelling de haakse rechterboor door. De voorwielen spinden zo hard door dat de toerentellernaald naar de 6.000 toeren vloog zonder dat er sprake was van onderstuur. Wow daar had ik niet op gerekend want tot nu toe vond ik de Suzuki Ignis best leuk maar dit maakt ’m veel meer dan leuk dit maakt ‘m retegaaf.

Op de eerstvolgende rotonde koos ik de buitenring en gaf weer gas gewoon op een willekeurige plek. Daarna moest ik het stuur in één keer omgooien van links naar rechts en zelfs dat ging werkelijk perfect met vol doorspinnende voorwielen. Op naar de grote rotonde waar ik ook weer de buitenring nam en er ook weer vol tegenaan ging en ook nu weer geen centje pijn terwijl ik toch echt gruwelijk mijn best deed. Dit doet mij denken aan de Fiat 500L Lounge TwinAir Turbo 105 (heeft-ie ook wel wat van weg) daar heb ik toentertijd ook zo ontzettend mee gelachen. Over de A4 heen rijdend moest ik wel rechts inhalen want een slome duikelaar bleef maar onnodig links rijden. Daardoor kon ik tenminste vaart maken voor de ovale rotonde, want dat is toch wel de spannendste van alle rotondes. Ik reed met een behoorlijke vaart over de verzakking waarna ik meteen het stuur snel van rechts naar links om moest gooien. Een heftige actie met deze snelheid maar een eitje voor de lichte Suzuki Ignis met ZR-plakbanden. Weer over de A4 heen rijdend wist ik even niet wat te doen, want er reed namelijk iemand voor me die het ook niet wist. Uiteindelijk wist ze het en kon ik toch mijn geliefde binnenring nemen. Het klinkt gek maar ondanks dat de Suzuki Ignis ook nu weer sterk in de veren hing had ik een vertrouwd gevoel dat de auto niet gek zou gaan doen. Op de grote rotonde afrijdend gaf ik nog even één keer stevig gas vloog de binnenring en en gaf stevig gas bij het verlaten van de rotonde. Maar ook nu weer bleef de Suzuki Ignis met vol doorspinnende voorwielen de stabiliteit zelve. Cool! Uit werk vandaan heb ik de Samsonite kofferset gefotografeerd waarbij ik vooral benieuwd was hoeveel koffers erin zouden passen met de achterbank naar voren geschoven. Uh… veul dus!!!

Samsonite kofferset
Achterbank naar achteren
Met hoedenplank: 2×50-liter +2×33-liter
Zonder hoedenplank: 2×50-liter + 3×33-liter + 1×13-liter

Achterbank naar voren
Met hoedenplank: 2×70-liter + 1×33-liter + 2×13-liter
Zonder hoedenplank: 3×70-liter + 2×33-liter +2×13-liter

Zuinigheidsrit
Een kleine zuinige SUV dat moet natuurlijk getest worden met een zuinigheidsrit, dé zuinigheidsrit zoals ik ’m zelf ooit vele jaren geleden bedacht heb. Een vaste route van net geen 70 km waarbij ik me overal aan de maximum snelheid houd en waarbij ik probeer NIET te remmen. Dat laatste is mij al vele malen gelukt en het bewijst dat wanneer je maar genoeg oefent het vanzelf een keer lukt. En als het eenmaal gelukt is dan volgen er altijd meerdere geslaagde pogingen vanwege opgebouwde ervaring en vaardigheden. Het was donderdag 2/2/2017 eindelijk weer eens lekker weer, alhoewel niet toen ik op werk zat maar wel toen ik rond het middaguur naar huis ging. Zo hoort het ook want als je werkt moet het slecht weer zijn. Ik reed op mijn dooiste akkertje naar Katwijk aan Zee waar de tank vol gooide met Euro95 en na wat rekenen kwam ik ondanks mijn sportieve rijgedrag uit op 1:18. Volgens de online brochure moet ik met de zuinigheidsrit 1:25 halen. Het lijkt mij dat me dat gewoon moet gaan lukken zowaar ik Daan heet. De zuinigheidsrit begon niet zo goed want het was zo druk op de rotonde dat ik wel moest remmen. Eenmaal op de N206 ging de cruise control erop en reed ik onder het genot van mijn eigen muziek richting De Zilk. Die playlist kun je swipen dus da’s lekker handig en de muziek is ook nog eens van een goede kwaliteit voor een goedkope auto. Ter hoogte van De Zilk zag ik de eerste damherten en dat werden er steeds meer en meer. Tja wat wil je ook die genieten net als ik ook even met zijn allen van het heerlijke zonnetje. De bocht bij De Zilk ging lekker of beter gezegd totaal probleemloos, waarna ik de cruise control op 60 km/u heb gezet. Bij Vogelenzang aangekomen zakte dat naar iets boven de 40 km/u en eenmaal op de bomenweg steeg dat weer naar 60 km/u. De 5-versnellingsbak schakelt werkelijk heerlijk en alle verzetten kloppen precies, ik had niet één keer het idee dat of net te hoog of net te laag in toeren moest rijden bij een bepaalde maximum snelheid. Het koppel is ruim voldoende en laat zien dat je geen turbo nodig hebt om een dergelijk vermogen en koppel te halen. Bij de afslag naar de Nachtegalenlaan aangekomen reed ik op SUV-wijze de scheve verkeersdrempel over. Dat betekent dat alle vier de wielen om en om na elkaar in- en uitveren. Een vrij heftige vering/demping-actie wat deze Suzuki Ignis uiteraard met gemak overleefde. Richting de T-splitsing rijdend zag ik uit de verte al dat het vanaf de zeekant druk was en dus was de kans dat ik moest remmen levensgroot aanwezig. En inderdaad moest ik remmen maar ach de nul keer remmen was toch al verkeken.

Richting Zandvoort was het gek genoeg lekker rustig, ik kon dus heerlijk van het zonnetje genieten. Met 50 km/u in de 4de versnelling reed ik door wat mij betreft één van de mooiste straatjes van Nederland. Ik heb ook nog even 50 km/u in de 5de versnelling geprobeerd en dan draait de motor 1.200 toeren. Op vlakke stukken ging dat prima maar op stijgende stukken voelde ik dat het motorblok teveel moeite moest doen om de krukas rond te krijgen. Kortom 50 km/u in de 4de versnelling dus en 60 km/u en harder in de 5de versnelling. Op weg naar de boulevard moest ik denken aan een krantenartikel van een dag eerder, daarin stond dat Zandvoort op numero 1 staat als circuit die raceliefhebbers wereldwijd graag weer op de Formule 1-kalender gezet zien worden. Dat zou heel mooi zijn alleen blijven de toegangswegen een groot probleem. Op de duinenweg aangekomen zag ik in de verte dat het eco-duct al behoorlijk opschiet. Het zorgt ervoor dat een twee grote natuurgebieden met elkaar verbonden worden. Op de weg terug moest ik ter hoogte van Circuit Park Zandvoort weer in de remmen voor een – hoe kan het ook anders – een BMW die behalve asociaal hard reed ook geen richting aangaf. En niet veel later op de bomenweg bij Vogelenzang heb ik een fossiel ingehaald over een dubbel doorgetrokken streep want die ging werkelijk in elke bocht die geen bocht is en voor elke verkeersdrempel die geen verkeersdrempel is staan kamperen. Weer in Katwijk aan Zee aangekomen bleek ik op een heel mooi verbruik uit te zijn gekomen van 1:25,85. En toen was het uiteraard even tijd voor een lekkere actie in de opritbocht bij ’t Heen. Na de rotonde zette ik het ESP/TRC uit en reed rustig in de 2de versnelling op de apex van de bocht af. Daarna gaf ik plankgas en vloog heel mooi ondertussen overschakelend naar de 3de versnelling (zelfs in de 3de versnelling bleven de voorbanden doorspinnen!) door de opritbocht heen. Bij het uitkomen van de bocht was er sprake van licht onderstuur maar achteraf had ik het idee dat de hoge snelheid en dus de g-krachten daarvoor verantwoordelijk waren. Dit had ik niet verwacht van deze kleine goedkope auto met maar 90 Pk, het was dan ook een mooie afsluiting van de zuinigheidsrit. Later die week kwam ik nog een keer op een verbruik van 1:16,88 uit.

Prénatal en Postzwaai*
Donderdagavond ben ik na het eten nog even een bon bij Prénatal gaan halen, want ik moest vrijdag de Ford Ka+ ophalen en de PR Manager zijn vrouw is kort geleden bevallen van hun twee kindje. Omdat ik geen zin had te klooien met parkeren in het centrum van Leiden ben ik naar Leiderdorp gereden via mijn werkroute. Dat ging allemaal leuk en aardig op 3 verkeershufters na dan, waarvan de 3de – hoe kan het bijna ook anders – in een dikke BMW 7-serie mij persé in wilde halen en ’m er daarom pontificaal tussen gooide ook al kon dat absoluut niet meer op die plek en dat terwijl er niemand achter mij reed. Huh??? Het was zelfs zo erg dat de Dual Camera Brake Support voor het eerst in de testweek automatisch afremde want anders had ik een aanrijding gehad. Tja wat doe je dan? Normaal gesproken niet veel maar omdat ik op deze plek vaak op mijn motor overhoop gereden wordt heb ik een truc verzonnen die prima werkt. De eerstvolgende rotonde heeft een binnen- en buitenring waarvan je de buitenring moet nemen als je rechtdoor wilt rijden. Maarrr het kan ook anders en dat is de binnenring nemen en dan over de verhoogde kinderkopjesrand heenrijden (een eitje voor de mini-SUV) de buitenring weer oprijden en doodleuk rechtdoor rijden. Aangezien de BMW 7-LUL nog achter een te langzaam rijdende auto op de buitenring reed en ik dus ruim voldoende tijd had voor deze actie zoals ik hiervoor heb beschreven uit te voeren heb ik dat dus ook gewoon gedaan. Jullie begrijpen dus wel dat ik even hele dikke pret had achter het stuur van de kleine Japanse mini-SUV. Wie niet groot is moet slim zijn, iets met Calimero en zo…
*Pré=voor en Post=na

D-Team?
Vergeet ik verdorie toch bijna de reden van de titel uit te leggen, ha, ha. Die is namelijk niet helemaal van mij maar deels van Bas Kallenberg van Autobeklederij v/d Werf in Leiden. Ik had Bas beloofd nog even langs te rijden omdat hij wel van speciaal gepimpte versies houdt. Toen Bas naar binnen keek schrok hij wel even van dat witte ‘piepschuim’ zoals hij het noemde. De rode handgrepen aan de binnenkant van de portieren vond Bas grappig. De materialen en de afwerking van de voorstoelen en de achterbank vond hij zeker voor een kleine goedkope mini-SUV prima. De stoelen en de achterbank zitten trouwens erg lekker en de beenruimte achter mag je gerust uitstekend noemen in deze klasse. Oh en dat “D-Team” heb ik verzonnen als parodie op The A-Team (ik dacht even dat The A-Team voor kwam rijden zei Bas tegen mij) van de bekende televisieserie, want die reden namelijk in een zwarte GMC Van met rode striping.

Alle extra’s op een rijtje gezet
De Suzuki Ignis die ik mee had koop je voor €17.999,-
De accessoires (incl. BTW):
17-inch wielen – €1.800,-
Striping – €229,-
Grille omlijsting – €229,-
Spoiler – €399,-
A/C omlijsting – €199,-
Mistlamp ornament – €179,-
Deurhendel kleur – €149,-
Middenconsole kleur – €119,-
Seatwear – €699,-
Totaal is dat: €22.001,-

Specificaties

Jaargang

2017

Carrosserie

SUV

Transmissie

Handgeschakeld

Aantal deuren

5 deuren of meer

Brandstof

Benzine/Elektriciteit

Type motor

Otto

Aantal cilinders

4

Acceleratie (0-100/sec)

11,8 seconden

Topsnelheid

170km/u

Vermogen

66(90)/6.000 kW (pk)/rpm

Koppel

120/4.400 nm/rpm

Cilinderinhoud

1.2/1.242 liter

Kleppen per cilinder

4

Aandrijving

Voorwielaandrijving

Remmen voor

Geventileerde schijven

Remmen achter

Trommels

Draaicirkel

9,4 meter

Overig

Type bekleding

Leer + Alcantara

Velgen

17-inch

Milieu en veiligheid

Verbruik

 

Bebouwde kom

4,9 liter/100 km

Snelweg

4,0 liter/100 km

Gemiddeld verbruik

4,3 liter/100 km

C02 uitstoot

97 gram/km

Energielabel

B

Afmetingen

Lengte

3.700 mm

Breedte

1.690 mm

Hoogte

1.595 mm

Wielbasis

2.435 mm

Spoorbreedte voor

1.460 mm

Spoorbreedte achter

1.470 mm

Massa leeg

910 kg

Max. toelaatbare massa

1.330 kg

Laadvermogen

420 kg

Aanhanger geremd

1.000 kg

Aanhanger ongeremd

400 kg

inhoud bagageruimte

260 liter

Bandenmaat

195/45-ZR17

Kosten aanschaf

Kosten gebruik per maand