De ondraaglijke lichtheid van…
Mijn eerste rit met de Suzuki SX4 S-Cross 1.0 Boosterjet 5MT was een korte rit en in zekere zin ook een grappige rit. Ik had vier dagen geleden een mailtje ontvangen van de boer die in april 2016 achteruit tegen mij aan was gereden toen ik amper 400 meter in de nieuwe Suzuki Vitara onderweg was. Ik ben na het invullen van het schadeformulier nog een keer een bakkie wezen drinken op zijn boerderij in Lexmond die een combinatie van een veehouderij en zorgboerderij is. Jaap, zoals de boer heet, houdt Hereford-koeien waarvan er af en toe eentje wordt geslacht waarop ik had gevraagd of ik me in kon schrijven voor een vleespakket. Eigenlijk waren de eerste kilometers op weg naar Lexmond dus een ritje in een Suzukoe. Ik moest wel even onvoorstelbaar wennen aan de hoog-op-de-poten-Soes na een week in de Mini Cooper D Clubman. Het sturen ging véél lichter en in de bochten had ik het gevoel er bij elke bocht uit te vliegen. Onzin natuurlijk maar dit is zo anders rijden dat ik even de tijd nodig had om te wennen. Oh maar wacht eens even het kan natuurlijk ook zijn dat het komt omdat deze Suzuki SX4 S-Cross een paar honderd kilogram lichter is dan de Mini Cooper D Clubman. Ja echt waar deze Crossover weegt echt maar net iets meer dan 1.000 kilogram. Dit is ook zo’n onvoorstelbare lichtgewicht in zijn segment net als de Suzuki Baleno. Suzuki pakt het duidelijk heel anders aan dan de andere autofabrikanten en zet én in op een laag gewicht én een laag verbruik. En dat Suzuki dat verdraaide goed doet heb ik al laten zien met mijn zuinigheidsritten met de kleine Suzuki Celerio en de iets grotere Suzuki Baleno. Ik kan het niet helpen maar ik vind het uitermate sympathiek als een automerk zo aan zijn kopers denkt. Veel kopers willen namelijk helemaal geen flitsende vol met elektronica behangen auto maar een auto die licht (gunstig tarief wegenbelasting), zuinig (lage benzinekosten) en betrouwbaar (lage onderhoudskosten) is. Dat was en is duidelijk weer de filosofie van Suzuki en ik weet zeker dat ze daar de komende jaren heel goed mee gaan scoren.

Vlak na vertrek had ik nog op het terrein van BV Nimag rijdend even mooi de tijd om stuur/stoel/spiegels af te stellen. Ik had al gezien dat ik de luxe versie – de High Executive – met touchscreen + NavSat etc. mee had gekregen. Dus met ACC want dat vind ik altijd wel erg fijn op de snelweg, ik snap niet dat er mensen zijn die een hekel aan cruise control hebben. Op de doorgaande weg naar Lexmond heb ik het ACC dus meteen aangezet en toen merkte ik dat ik toch even moest zoeken naar de lekkerste versnelling (5-versnellingsbak) om 50 km/u te rijden. Het driecilinder 1.0-liter motorblok heeft ondanks de turbo namelijk te weinig koppel om serieus laag in toeren te rijden zoals met een diesel (ik was verpest door een week in die Mini Cooper D Clubman) wel kan. De gasreactie is gelukkig fantastisch net als het aangrijppunt van de koppeling, en daarmee scoort deze Suzuki SX4 S-Cross 1.0 Boosterjet wat mij betreft meteen dikke punten. De afslag richting de Kortenhoevendijk is een slingerweg, wat uiteraard expres is gedaan om de snelheid af te remmen. Grappig genoeg rij ik met mijn hoge Suzuki sneller door de slingers dan de sportieve Mercedes achter mij. Bij de dijk aangekomen moest ik behoorlijk steil omhoog rijden, en dat deed ik uiteraard in de 1ste versnelling, want stilvallen op zo’n steile dijkopgang wil je liever niet. Het is trouwens veel leuker om heel mooi vloeiend omhoog te rijden en in één ruk door de dijkweg op te draaien. En dat deed de Suzuki SX4 S-Cross 1.0 Boosterjet uitstekend moet ik zeggen.

Fort naar huus in de Suzucool!
Het is jammer dat ik geen Guus heet anders had ik in plaats van “Fort naar huus!” als alinea-titel “Guus kom naar huus” kunnen schrijven. Na het inladen van de 20 kilogram rundvlees heb ik de temperatuur op Lo gezet en de AC even aan zodat het niet te warm zou worden aan boord van de Suzuki SX4 S-Cross 1.0 Boosterjet. De Suzuki was nu dus weer even tijdelijk veranderd van een “Suzukoe” in een “Suzucool”. Met een rustig gangetje reed ik richting de A2, waar ik dan eindelijk voor het eerst serieus gas kon geven op de toerit. Nou zou je denken bij het zien van de ‘grote’ Suzuki SX4 S-Cross dat die 1.0 Boosterjet motor onderbemeten is. Niets is minder waar want die 112 Pk en 170 Nm blijken ruim voldoende te zijn. Net als de andere drie nieuwe (Baleno, Celerio en Vitara) Suzuki’s die ik getest heb is ook dit motorblok perfect getuned en maakt het graag toeren zonder hinderlijke vibraties of veel herrie. Het lijkt zo simpel maar ik kom met enige regelmaat anders (lees: slechter) tegen, en dat zie ik dan ook meteen terug in het slechte verbruik. Aangezien alle drie de nieuwe Suzuki’s tot nu toe uitblonken in een laag verbruik ging ik er blind vanuit dat het bij deze Suzuki SX4 S-Cross 1.0 Boosterjet ook gewoon goed zou zijn. Uiteraard heb ik op de fly-over van de A2 naar de A12 nog even stevig gas gegeven, en dat kon ook want iedereen voor mij ging rechts rijden aan het begin van de fly-over. Met een snelheid van 140-150 km/u bovenop de fly-over bleef het onderstel verrassend stabiel, zelfs op de dwarsrichels en dat had ik niet verwacht. Want wees nou eerlijk een auto zoals deze Crossover met lange veerwegen en relatief comfortabele vering/demping kan bijna geen toonbeeld van stabiliteit zijn. Nou uh wel dus en dat kan niet anders dan komen door het lage gewicht en de goede balans. Wie concurrerend wil zijn die moet slim zijn en het zoeken in een lager gewicht en dus in het gebruik van ‘advanced high-strenght steel’ (zie foto met grafiek treksterkte staal).

Eenmaal op de A12 ging de ACC op 100 km/u en de afstand tot de voorligger op 1 (3 standen, 3=ver, 2=middel, 1=kort), terwijl ik af en toe een vrachtwagen inhaalde met de -/+ knop. Een korte druk op de knop is -/+ 1 km/u en een lange druk op de knop -/+ 5 km/u. Na een minuut of 15 rijden kwam ik bij de afslag naar de N11 en had ik even mot met een bumperklever. Ik heb ’m even opgesloten tussen mij en een vrachtwagen, had ik gewoon even zin in want je laten intimideren door dit soort verkeershufters moet je nooit doen. Eenmaal bij Leiden kon ik niet al te hard door de scherpe oprit-/afrit-bochten van de N11 naar A4 en van de A4 naar de N206. Er lag tenslotte 20 kilogram rundvlees in de kofferbak in twee grote dozen en die moesten wel heel blijven. Jammer van die mooie scherpe bochten maar daar rij ik de komende week nog wel een keer doorheen. Op het stoplicht afrijdend begon er plotseling een rode auto te knipperen en een alarmsignaal af te gaan, en dat terwijl ik nog ruime afstand van mijn voorganger verwijderd was. Ik rem nogal laat maar aangezien je de botswaarschuwing in kan stellen op “FAR” en “NEAR” heb ik die op “NEAR” gezet. Bij het stoplicht merkte ik dat deze Suzuki SX4 S-Cross een start/stop-systeem heeft, en gelukkig werkt-ie fijn dankzij de mooi aangrijpende koppeling en de uitstekende gasreactie. De acceleratie is trouwens ook helemaal niet verkeerd merkte ik tijdens een stoplichtsprintje. Op papier is het maar 112 Pk maar de ondraaglijke lichte Suzuki SX4 S-Cross 1.0 Boosterjet gaat er rapper vandoor dan je zou verwachten.

Apple CarPlay
Het touchscreen multimediasysteem met NavSat/telefoon/etc. van Suzuki vind ik voor een auto in dit segment en prijsklasse lekker eenvoudig en simpel. Ik heb een bloedhekel aan ingewikkelde systemen waar ik minutenlang doorheen moet struinen om iets te vinden. En waar ik nog een veel grotere bloedhekel aan heb als ik ongevraagd ergens last van heb en dat niet uit kan zetten dan wel elke keer als ik de auto start weer opnieuw uit moet zetten. Als voorbeeld noem ik het ingebouwde flitspaal waarschuwing-systeem van Coyote, dat elke keer als ik nog kilometers van een flitspaal verwijderd ben de muziek die uit de luidsprekers komt onderdrukt. Gelukkig heeft deze Suzuki SX4 S-Cross dat ‘Colote’-systeem niet, alles is simpel en eenvoudig te bedienen en te vinden. Zo moest ik even de klank instellen van de muziek en je ziet direct aan het typische icoontje van de instellingen waar je moet zijn. De audio is van gemiddeld niveau en voor deze auto gewoon prima te noemen, vroeger was het van een beduidend lager niveau. Wat ik trouwens nog wel even wil opmerken is dat in de eerste Suzuki’s die ik getest heb met dit nieuwe multimediasysteem het nog wel eens vast wilde lopen. Ik moest mijn USB-stick (dezelfde USB-stick!) met MP3-files dan verwijderen en het multimediasysteem even opnieuw aan- en uitzetten. Dat is mij bij deze Suzuki SX4 S-Cross gelukkig gedurende gehele testweek – ik verklap het alvast maar – geen enkele keer overkomen. Intussen was ik aan het einde van de N11 aangekomen en kon ik eindelijk even lekker stevig gas geven. Ik moest daarvoor wel even om een slome linksrijder heen slalommen die voor het stoplicht stond te kamperen. Die smartphone-idioterie begint echt steeds meer op een totaal bizarre epidemie te lijken. Nadat ik de kamperende zombie ingehaald had keek ik uit over een lege asfaltvlakte links van mij. De Suzuki SX4 S-Cross helde in de haakse bocht behoorlijk over maar gek genoeg bleef het daarbij, onderstuur bleef volledig uit en ik kon dan ook heel mooi vol op het gas door de flauwe op-/afritbocht (oprit A4/afrit N11) heen knallen.

Aan het einde van de afrit volgt een lastige zwaar afknijpende flauwe rechterbocht, heel erg leuk als je precies weet waar je pas hoeft te remmen en hoe je ’m in moet sturen. Toen ik de rotonde verliet merkte ik dat de richtingaanwijzer aan was blijven staan, iets wat ik vroeger op een Italiaans kwaaltje kon schuiven in verband met de samenwerking met Fiat. Na thuiskomst ben ik gaan eten en meteen daarna gaan zwemmen. Op de ventweg naast de “Soldaat van oranje” merkte ik op de asfalten verkeersdrempels dat de vering/demping mooi afgesteld staat. Daar moet Suzuki best wat tijd ingestoken hebben dat kan niet anders, naarmate ik harder over elke volgende verkeersdrempel heen reed bleef het goed aanvoelen. Terug ben ik omgereden zodat ik meteen de opritbocht in ’t Heen even mee kon nemen op de eerste dag. Ik heb het ESP aan laten staan en het leek wel alsof alles op de automatische piloot ging zo mooi reed de Suzuki SX4 S-Cross langs de witte lijn. Hetzelfde verging het me op de rotonde en in de S-bocht dezelfde weg terug als ik gekomen was. Dit is GOED! Omdat het mooi weer was ben ik meteen door gereden naar mijn garage om de hoeveelheid koffers in de achterbak te passen en meten. Helaas was ik al op weg naar huis toen ik me bedacht dat ik totaal vergeten was dezelfde foto’s nog een keer te maken maar dan zonder bodemplaat. De volgende dag ben ik dus meteen weer naar mijn garage gereden om ook die foto’s alsnog te maken. En zonder bodemplaat gaan er heel wat meer koffers in dan je zou verwachten.

Samsonite kofferset
Met bodemplaat
Zonder hoedenplank: 4×50-liter
Met hoedenplank: 2×70-liter + 4×50-liter

Zonder bodemplaat
Zonder hoedenplank: 3×50-liter + 3×33-liter +1×13-liter
Met hoedenplank: 2×70-liter + 3×50-liter + 2×33-liter + 2×13-liter

S-Rex Trein
Ik heb het nog even opgezocht op het internet maar de S-Rex bestaat dus niet, ik ken alle dino’s maar dacht laat ik het toch even proberen. Zaterdag fungeerde ik namelijk als T-Rex Trein (rijdt in werkelijkheid van het Leiden CS naar Naturalis) want mijn moeder zou met de kinderen van mijn jongste zus naar Naturalis gaan om onder andere de T-Rex met ze te bekijken. Uiteraard moesten de twee jongste van het stel weer ruzie maken over wie er voorin mocht zitten. Het ritje met z’n vijven ging lekker maar ja drie kinderen wegen dan ook niet zoveel. Terug zijn ze naar huis gelopen en omdat ik me niet zo lekker voelde – er waren al meerdere mensen ziek in de familie – ben ik naar huis gereden en in bed gaan liggen en daar niet meer uit gekomen.

Hoe doen ze dat toch?
Deze test lijkt in één opzicht als twee druppels water op die van de Suzuki Baleno, namelijk dat ook deze Suzuki mij keer op keer blijft verrassen. Zondag moest ik de familie weer rijden en omdat mijn zus geen zin had om alleen te rijden is ze bij mij ingestapt want wij waren met zijn vieren er kunnen vijf personen in de Suzuki SX4 S-Cross. Toen ik instapte zag ik dat de voorruit aan de onderkant licht bevroren was, maar gelukkig heeft deze Executive-versie stoelverwarming (LO en HI). De eerste koude vriesnachten hebben we alweer te pakken zo eind oktober, nu nog de klok een uur achteruit en dan heb je echt het gevoel dat we weer richting het eind van het jaar gaan. Met vijf volwassenen aan boord is het prima rijden in de Suzuki SX4 S-Cross. Zowel qua ruimte als qua rijden met volle bak aan boord springt deze lichte Crossover er echt uit. Aan het begin van de middag ben ik eerst snel foto’s gaan maken met mijn zwager want vandaag zou de enige stralend zonnige dag zijn, en daarna ben ik even lekker gaan zwemmen in Katwijk aan Zee met daarna uiteraard en rondje SBP. Mijn zwager was net als ik ook te spreken over het rijden in de Suzuki SX4 S-Cross 1.0 Boosterjet, en ook de wegligging beviel hem goed. Ik schrijf expres goed want voor de kwalificatie uitstekend moest de Suzuki SX4 S-Cross 1.0 Boosterjet toch eerst nog even laten zien wat-ie waard was op mijn onvolprezen testcircuit van het Space Business Park. Ik ben via de ventweg langs “Soldaat van oranje” richting Katwijk aan Zee gereden. De asfalten verkeersdrempels werden mooi uitgedempt door de Suzuki SX4 S-Cross 1.0 Boosterjet met toch echt maar een torsie-as achter en dus geen onafhankelijke achterwielophanging! Ik liet het ESP aanstaan want ik wilde eerst een rondje SBP doen met het veiligheidssyteem aan, want ik had de hele week nog voor een rondje SBP met het ESP uit.

Na het zwemmen reed ik binnendoor naar het SBP wat ik zelden doe, meestentijds kom ik via de afrit van de N206 aangereden. Ik reed naar het startpunt van het SBP waar ik altijd mijn rondje begin. De eerste haakse bocht ging lekker, en toen ik ’m hard de vrachtwagenparkeerplaats op hoekte greep het ESP niet keihard in. Integendeel het ESP deed perfect en vrijwel onmerkbaar haar werk, wat samen met de uitstekende grip van de 17-inch Continental ContiEcoContact5 banden zorgt voor een wegligging die ik totaal niet verwacht had. De vrachtwagenparkeerplaats af gaf ik daarom nog maar wat gas bij, maar ook in de rechts-links-combinatie was het zoef-zoef-Suzuki er doorheen. Dan maar eens een extra heftige smijtactie in de bocht met asfalten verkeersdrempel voor de haakse rechterbocht. Het onderstel kreeg het hier heftig te verduren maar geen enkel moment was er sprake van wegbreken. Yeah right! Op weg naar de twee asfalten verkeersdrempels + rotonde reden er fietsers en kwam er van links een auto op de rotonde afgereden. Nog maar een extra laatste deel van het rondje dus, want ik wil toch echt tot het gaatje gaan. De tweede maal reed ik met een behoorlijk vaartje over de eerste asfalten verkeersdrempel, en dat ging verrassend goed eigenlijk té goed voor een dergelijke goedkope Crossover. De tweede hoge asfalten verkeersdrempel ging ik ook harder overheen dan ik normaal gesproken zou doen, maar ook nu weer dempte het onderstel alles perfect uit en kon ik daardoor plankgas in de 2de versnelling de rotonde op en af de blinde bocht in. Wow! Echt hele dikke vette WOW want dit hoort een auto in dit segment met zo’n lage aanschafprijs helemaal niet zo goed te doen. Ik kan toch echt niet anders dan net als bij de Suzuki Baleno schrijven dat deze auto verdomde goed is, veel ja echt veel beter dan ik gedacht had na die eerste paar kilometer vlak na mijn vertrek bij BV Nimag.

Zuinigheidsrit
Net over de helft van de testweek aanbeland was het tijd voor een zuinigheidsrit en mocht ook deze Suzuki SX4 S-Cross laten zien dat-ie zuiniger is dan in de brochure staat. Tot nu toe heb ik met elke nieuwe Suzuki namelijk een lager verbruik gescoord dan in de online brochure vermeld staat. Dat moest dus goed gaan komen ging ik blind vanuit! Na het aftanken zette ik de tripmeter op “0” en rekende even het verbruik tot dan toe uit, het bleek 1:16,25 te zijn maar wel met stevig tot zeer stevig doorrijden. Het lukte me ondanks de drukte om zonder te remmen de N206 op te rijden, waarna meteen het ACC meteen op 80 km/u werd vastgezet door mij met ‘voorligger’ op stand 1. Met 80 km/u in de 5de versnelling is het toerental met 2.000 toeren hoog genoeg om de krukas met gemak rond te krijgen. Met 50 km/u in de 4de versnelling en 60 km/u in de 5de versnelling is het toerental met 1.500 toeren net op het randje, want ik kon voelen dat het motor meer moeite moest doen om de krukas rond te krijgen. De schakelindicator geeft overigens aan dat je bij 50 en 60 km/u op moet schakelen (alleen als je rustig rijdt, de schakelindicator is rijstijlgevoelig) naar de 4de respectievelijk 5de versnelling. Maar om lekker te rijden is het fijner om toch net iets meer toeren te maken, en dus reed ik met 60 km/u (behalve tijdens de zuinigheidsrit) eigenlijk altijd een versnelling lager dan de schakelindicator aangaf. Op de N206 kwam er ter hoogte van De Zilk weer een net-niet-bumperklever achter de Soes hangen. Op de haakse bocht afrijdend zette ik het ACC op tijd uit, en met een goede reden want bij op-/terugschakelen blijft het ACC gewoon geactiveerd. Omdat ik vaak van auto wissel wil ik nog wel eens vergeten dat het ene CC/ACC het andere niet is. Het is mij een paar keer overkomen dat ik op een bocht of rotonde afreed en terugschakelde en dat de testauto doodleuk verder reed zonder snelheid te minderen. Dan schrik je wel even maar ach dat hoort erbij, ha, ha, kon ik meteen mijn reactiesnelheid testen. Met zo’n 70 km/u vloog ik door de haakse bocht heen en de net-niet-bumperklever veranderde in een bumperklever-waar-dan? Na de bocht probeerde ik met de SET/RES-knop (= -/+) wel af te remmen met behulp van het ACC, in plaats af te remmen op de motor want dan kon ik het ACC aan laten staan én bovendien gaat het afremmen (volgens mij remt de auto dan ook echt af) met behulp van het ACC veel sneller.

In Vogelenzang was het een bende vanwege een opstopping, maar net toen ik bijna moest remmen ging het verkeer weer rijden. De bomenweg ging lekker net als de afslag naar de Nachtegalenlaan met schuine verkeersdrempel. De vering/demping krijgt hier vier keer na elkaar om zijn oren, maar de behoorlijke grondspeling en de goede vering/demping vingen de klappen uitstekend op. En nu maar hopen dat de T-splitsing eindelijk weer eens lukt zonder te remmen, want de laatste tijd had ik nogal vaak pech hier. Ik remde ruim van tevoren op de motor af zodat ik in de 1ste versnelling heel langzaam bijna kruipend op de kruising af kon rijden. Het lukte precies om tussen twee rijen auto’s van links en rechts door te rijden, maar helaas moest ik een paar kilometer verderop remmen vanwege twee fietsers die overstaken op een fietspad. Waarom heb je dan een fiets bij je vroeg ik me af? Ik reed weer heel rustig verder want verderop zag ik oranje lichten en langzaam rijdend verkeer. En net toen ik dacht ik kan weer doorrijden kwam ik achter een slome Duitser te rijden, en het ging nog wel zo lekker verdorie. De weg over de boulevard ging lekker maar op de duinenweg bleek halverwege nog steeds 1 rijstrook dicht te zijn en nu zag ik waarom. Net als in Bentveld wordt ook hier een Ecoduct gebouwd om de verschillende natuurgebieden te verbinden. Na een slome rit over de duinenweg reed ik weer terug naar Katwijk aan Zee, en weer moest ik remmen dit keer bij het Casino. De rest van de zuinigheidsrit was domweg uitrijden en ik was benieuwd naar het verbruik. Ik kwam op een mooie 1:23,79 uit terwijl in de brochure 1:21,74 als laagste verbruik vermeld staat. Na het aftanken ben ik via de oprit bij ’t Heen weer terug gereden en dit keer met het ESP uit. De banden piepten uiteraard nu wel maar ondanks dat ik plankgas door de opritbocht heen reed in de 2de versnelling vertoonde de achterkant slechts minimale uitbreekneigingen. En ook op de rotonde + S-bocht bij de “Soldaat van oranje” bleef het onderstel mooi strak op de ideale lijn. Het ACC werkt overigens niet met ESP uit in tegenstelling tot de snelheidsbegrenzer.

Met de Soes naar Spijk
Donderdag moest ik naar een ernstige verlate verjaardag van het (ICSI-)kindje van een goede vriendin van mij. Ik had haar geadviseerd om van het Maasstadziekenhuis naar de IVF-kliniek waar ik werk over te gaan. En zie binnen het jaar was het direct raak, wat dat betreft is mijn medische baan net zo leuk als auto’s testen alleen maak ik daarmee andere mensen blij. Ik besloot dit keer niet de A13/A20 te nemen maar de nieuwe A4 tot aan Rotterdam. Die laatste route is iets van 5 kilometer korter maar dat was niet de reden om deze minder mooie minder bochtige route te nemen. Juist omdat het het meer rechttoe rechtaan is en dus meer geschikt voor een perfecte zuinigheidsrit heb ik deze route genomen. Dat de Suzuki SX4 S-Cross een uitstekende wegligging heeft wist ik nu wel, dus dan is het verbruik met 100 km/u constant iets meer van belang. Natuurlijk is het lastig om zo netjes te rijden maar een laag verbruik geeft ook best een kick. Veel automobilisten denken dat het een eitje is om zo constant mogelijk 100 km/u te rijden, maar dat is dus een absolute misrekening want er komt namelijk veel bij kijken. En dat laatste mag je letterlijk nemen want juist KIJKEN is één van de meest miskende technieken van het autorijden. Vrijwel alle automobilisten denk dat alleen rijtechniek en voertuigbeheersing belangrijk zijn maar dat is dus niet zo! Door goed te kijken en daarmee in te schatten wie wat gaat doen kan ik zo constant mogelijk 100 km/u rijden. Elke keer dat ik gas bij moet geven kost dat extra benzine, en dus moet ik juist dat zien te vermijden. Voor vertrek heb ik de auto even afgetankt bij de Tango op de Haagweg, en het verbruik van de voorgaande twee dagen kwam uit op exact 1:18. Niet verkeerd want ik had niet alleen maar rustig gereden dus dat viel mij mee.

De rit begon met een rustig stukje over de ventweg naast de A44, een asfaltweg met snelheidsbrekers en verkeersdrempels. Daar ben ik uiteraard niet voorzichtig overheen gereden, want dat hoeft niet met een Crossover met een behoorlijke grondspeling en lange veerwegen. De Soes sprong mooi over alle snelheidsbrekers en verkeersdrempels heen, zelfs de laatste hoge verkeersdrempel was een eitje. Daarna was het netjes 70 en 50 km/u rijden over de N44 tot aan de A12. Daar is het dan nog heel even 70 km/u en al snel 100 km/u. Precies op de fly-over had ik een jong fossiel voor me zitten die met 80 km/u op de linkerbaan door de mooie fly-overbocht heen reed. Gelukkig was het op de A4 lekker rustig en kon ik het ACC op 100 km/u vastzetten en richting Rotterdam kachelen. En toen zag ik plotseling op de NavSat (ik had ’m aangezet om te testen) dat ik in een weiland reed, huh? dit is toch een nieuwe auto met een nieuwe NavSat. Deze nieuwe A4 ligt er toch al een tijdje dus ben ik na thuiskomst even gaan zoeken op de website van Suzuki en daar las ik dat voor de nieuwe S-Cross “Kaartupdates (binnenkort beschikbaar)” zijn. Oké dat is duidelijk dan weet je als koper tenminste waar je aan toe bent, maar het had toch wel aardig geweest als de NavSat uptodate was geweest. Gelukkig wist ik hoe ik verder moest rijden en dus dat scheelde wel, alleen het laatste stuk in Spijkenisse vind ik altijd waardeloos. Het is maar net van welke kant ik aan kom rijden, en verder lijkt alles daar op elkaar. Het was me goed gelukt om netjes te rijden en op de terugweg leek dat even spaak te lopen, maar in plaats van een file in te rijden bleek dat de Botlekbrug open stond meer niet. toe de Botlekbrug weer dicht was kon ik heel netjes ook weer over de A4 terug naar Leiden rijden. Aftanken bij dezelfde Tango-pomp leverde een zeer fraaie 1:22,07 op, alweer zuiniger dan in de brochure net als de standaard zuinigheidsrit.