Sterk begin!
Het was ongelofelijk koud en het regende hard toen ik om 07.45u op de motor stapte richting Vianen om de – een hele mond vol – Suzuki Vitara 1.6 DDiS High Executive AllGrip TCSS op te halen. Dat ik niet de enige was die het koud had zag ik bij het eerste stoplicht, want ik zag een waterkip heel zielig op de grond naast de paal van het stoplicht zitten. Aangezien de waterkip op een middenberm zat besloot ik met mijn motor naar de waterkip toe te rijden en ’m de bosjes in te jagen naast de weg. Anders zou dit watervogeltje geheid dood gereden worden dat leek me vrij duidelijk. Na mijn eerste goede daad op mijn vrije vrijdag reed ik richting de A4. Ik had totaal geen haast en besloot daarom met 80-90 km/u – uiteraard op gepaste afstand – achter vrachtwagens te gaan hangen. Dan heb ik de minste last van irritante automobilisten, en de rit duurt dan hooguit 3-4 minuten langer dus haastige spoed in het kleine Nederland is volslagen nutteloos. Toen ik in Vianen arriveerde was ik meer afgekoeld dan ik verwacht had, maar ach ik was er en ze hadden hete koffie voor mij klaar staan! Nadat ik mijn motor binnen had gestald ben ik de nieuwe Suzuki Baleno’s die er stonden eens goed gaan bekijken. Mooie budget-auto met keuze uit 2 motoren (1.0/1.2-liter) en 3 versnellingsbakken (handgeschakeld/automaat/CVT) voor een hele nette prijs. Maar ik kwam voor de Suzuki Vitara en was benieuwd naar de meest luxueuze uitvoering die ik mee zou krijgen. Een diesel met 6-traps automaat + dubbele koppeling en alle mogelijke luxe zoals ACC, fraaie bekleding erop en eraan. Ik had mazzel want ik had eigenlijk een andere uitvoering gereserveerd staan toen de PR Manager van Suzuki mij mailde dat deze uitvoering ook beschikbaar kwam en of ik interesse had.

Na het instappen ben ik eens diep in mijn herinnering gaan graven, want ik heb ooit een Suzuki Grand Vitara getest en dat was een regelrecht drama. De Renault dieselmotor van die auto sloeg tijdens het optrekken voor een stoplicht 9 van de 10 keer hartstikke dood als je het gaspedaal iets te snel intrapte. Gelukkig heeft Suzuki nu een Fiat dieselmotor (Fiat is de uitvinder van de common rail dieselmotor) en die is gewoon goed want die ken ik reeds uit de Suzuki SX4 S-Cross die ik in 2014 heb getest. Ik reed dan ook met een goed gevoel weg, maar dat goede gevoel was na amper 500 meter rijden al verdwenen. Bij de Shell-pomp even verderop stond ik te wachten voor de kruising toen een Mitsubishi Outlander PHEV achteruit zo patsboem tegen mij aanreed. De bestuurder van de Mitsubishi Outlander PHEV was een pietsie te ver de kruising opgereden, en reed daarom achteruit, maar dus ook nu weer net iets te ver én zonder te kijken! Na inspectie bleek (leek?) alleen de plastic kentekenplaathouder en de kentekenplaat beschadigd te zijn. Sterke auto die Suzuki Vitara! Ik heb zijn naam/rijbewijsnummer/telefoonnummer genoteerd en ben verder gereden. Ik moest namelijk de Mazda MX-5 op tijd terugbrengen en hij was net van huis (Lexmond) vertrokken voor een weekendje weg met drie anderen. Toen ik de bestuurder van de Mitsubishi Outlander PHEV de week daarop belde zei hij dat hij de schade – die heel erg mee lijkt te vallen – desnoods cash wil betalen. Ik heb uiteraard de PR Manager van Suzuki gebeld toen ik thuis was, en die stemde in met het doorgang laten vinden van de test.

Rustagh!
Wat een rare dag dacht ik bij mezelf toen ik weer instapte en verder reed. Om de goden niet te verzoeken ben ik dan ook maar heel erg ‘rustagh’ naar huis gereden, met een theoretische actieradius van 666 op het display. Ahum… (en nee ik ben niet bijgelovig!) ACC aan en aansluiten in de stoet op de A2/A4/N11, onder het genot van een muziekje van mijn eigen MP3’s op een USB-stick. Ik keek eens rustig om mij heen en was verbaasd over de prima afwerking. Suzuki heeft duidelijk een sprong voorwaarts gemaakt, en ik moet zeggen dat ze met deze auto qua design en interieur met gemak de concurrentie van bv. een Nissan en Renault aan kunnen. Nu nog de rijeigenschappen en de wegligging want als die ook dat net zo goed zijn dan hebben ze een goede troef in handen. Gezien de uitstekende wegligging van de Suzuki SX4 S-Cross twijfelde ik daar eerlijk gezegd geen moment aan. Heel even speelde ik met het idee om binnendoor via Nieuwerbrug terug te rijden, een hele mooie testroute maar ik ben toch maar door gereden. Op de N11 heb ik nog even een stoplichtsprintje getrokken op de grote kruising bij Archeon, en dan blijkt de Vitara nog best snel te zijn in de Sport-stand. Aan het einde van de N11 aangekomen had ik pech bij het opdraaien van de oprit naar de A4. Een slome duikelaar ging links staan met een truttenschudder en viel daarna bijna stil in de opritbocht. Mama mia ga dan ook niet links staan dacht ik bij mezelf, maar gelukkig ging ze daarna snel naar rechts. Ik gaf stevig gas en dankzij de AllGrip vierwielaandrijving voelde het allemaal heel zeker aan, oh en niet te vergeten ook mede dankzij de sublieme Vredestein Wintrac Xtreme S M+S banden (in april nog winterbanden tja). Vredestein is een van oorsprong Nederlands bandenmerk met een hele goede naam in de autowereld.

Aan het einde van de afrit reed er weer eens een extreem slechte automobilist voor mij die tot tweemaal toe de verkeerde rijbaan nam. Jammer want de bocht + rotonde daar zijn namelijk erg leuk. Ik heb de Suzuki Vitara op het parkeerdek voor mijn appartement gezet en ben in de Mazda MX-5 gesprongen en naar Waddinxveen gereden. Ik was redelijk snel weer terug en vanaf het treinstation naar mijn appartement is het maar een kilometer lopen. Na een overheerlijke tostie ben ik in de Suzuki Vitara gesprongen voor mijn laatste keer binnenzwemmen in Katwijk aan Zee. Zaterdag 30 april ging het buitenbad De Vliet in mijn woonplaats Leiden open en ook al is het ijsberenkoud ik zwem hoe dan ook buiten! De rit er naartoe voerde via veel snelheidsbrekers en verkeersdrempels, een perfecte test dus voor een vierwielaangedreven SUV. Na vertrek viel mij meteen op dat Suzuki serieus aandacht heeft besteed aan de vering/demping van de nieuwe Vitara. Die is namelijk uitstekend en dat voor een auto die niet eens tot de top van het SUV-segment behoort. Op de snelheidsbrekers merkte ik dat heel goed, want dat zijn namelijk scherprechters qua vering/demping. Het voelde prima aan want ik hoorde geen “boink” zoals ik bij minder goede vering/demping wel hoor. Op de rotonde draaide ik een heel mooi glijrondje zoals dat alleen maar kan met een vierwielaandrijver. Daarna ben ik via de ventweg langs voormalig MarineVliegkamp Valkenburg naar Katwijk aan Zee gereden. De eerste asfalten verkeersdrempel ging perfect, en voor de tweede asfalten verkeersdrempel gaf ik stevig gas bij. Die is een steiler en hoger maar ook die werd door de Suzuki Vitara perfect uitgedempt. Kortom met die vering/demping zit het wel goed, nu nog even de grondspeling testen op een nog hogere verkeersdrempel.

Laatste aai-poes
Op weg naar het zwembad reed ik de afrit bij ’t Heen voorbij want ik wilde even snel een rondje SBP (=Space Business Park) doen. Ik heb het ESP meteen uitgezet want die vierwielaandrijving is zo veilig daar heb je helemaal geen ESP bij nodig. Ik remde heel erg laat aan het einde van de afrit, en even dacht ik dat het té laat was maar de Suzuki Vitara knipperde i.t.t. mij niet eens met zijn ogen. Ik reed zo mooi en strak door de afritbocht heen dat ik het even niet kon geloven. Ik reed over de N206 heen en na een driekwart rondje verliet ik de rotonde. Ik kon helaas niet direct gas geven omdat er een auto voor mij reed, maar in de rechterbocht kon het gas er dan toch stevig op. Het voelde best raar aan want als bestuurder schoot het heel even door mij heen “kan de Suzuki Vitara dit wel aan?”, maar alweer lachte de Suzuki Vitara mij breed uit. Na de flauwe linkerbocht hoekte ik de Suzuki Vitara de vrachtwagenparkeerplaats op en gleed heel mooi zijdelings driftend naar de andere kant. Daarna door de haakse rechterbocht en meteen weer naar links, en ook dat deed de Suzuki Vitara verrassend goed. Er staat daar een lantaarnpaal precies op een plek die als je de bocht mist… Afijn op deze plek heb ik dat als bestuurder altijd in mijn achterhoofd zitten. Ik keek alvast vooruit of er geen auto vanaf de ESTEC aangereden kwam, want dan hou ik altijd even in voor de rechterbocht + verkeersdrempel. Ik had de weg volledig vrij dus het gas kon erop, en dat blijft toch best raar in een automaat. Natuurlijk had ik ook kunnen flipperen – deze uitvoering met TCSS heeft stuurflippers – maar ik wilde kijken of de automaat niet in de war zou raken met op-/terugschakelen tijdens zo’n heftige actie. Ik kon de automaat op geen enkel foutje betrappen en dat nota bene zonder gebruik van de schakelflippers! Op naar het lastigste onderdeel van mijn testcircuit, de hoge verkeersdrempel + rotonde + blinde rechterbocht. Door de behoorlijke grondspeling kon ik met een behoorlijke vaart over de hoge verkeersdrempel heen vliegen, en meteen daarna gaf ik plankgas de rotonde af de blinde rechterbocht in. Al glijdend vloog ik door de blinde rechterbocht heen, wat een fantastische auto is deze TCSS-Vitara. En nu zwemmen!

Voor het zwembad zitten altijd twee katten die het heerlijk vinden om geaaid te worden. De rode kat ging helemaal op zijn rug liggen om geaaid te worden, de laatste keer voorlopig want tot en met 28-8-2016 zwem ik buiten. Na het zwemmen kon ik niet wachten om door de opritbocht bij ’t Heen heen te rijden (=knallen=glijden=etc.), want ik kan mij herinneren dat het met die Suzuki SX4 S-Cross ook verschrikkelijk leuk was. Maar ja die Soes was handgeschakeld en dat is toch heel andere koek dan een automaat. De meeste automaten zijn op de grens rijdend met het ESP uit toch wat lastiger te rijden dan een handgeschakelde versie. Maar goed aan mij de taak om dit uit te proberen en kijken wat het resultaat is. Na de opritbocht bedacht ik me ineens iets geks, want op het moment dat ik op de apex afreed dacht ik totaal niet meer aan het feit dat ik in een automaat zat. Ik gaf gewoon zonder na te denken plankgas en vloog werkelijk perfect op de ideale lijn rijdend met zwaar piepende banden de bocht door. Yeah right dit was minstens zo goed als met een Subaru met permanente vierwielaandrijving, en die auto’s zijn op de grens rijdend extreem goed qua wegligging. Nu nog even de rotonde + S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg, want dat moet dan ook verschrikkelijk leuk zijn. Ik reed langzaam op de rotonde af zodat ik er zeker van was dat ik alles vrij had. De rotonde ging lekker zonder dat de Suzuki Vitara extreem weg gleed, en de S-bocht ging werkelijk perfect net als de opritbocht in ’t Heen. En toen vond ik ’s avonds op het internet zomaar ineens bij toeval – ik was op zoek naar heel iets anders – een filmpje van een Suzuki SX4 S-Cross AllGrip en een Subaru XV in de sneeuw. En wat denk je??? De Suzuki SX4 S-Cross met AllGrip was de Subaru XV te snel af heuvel op rijdend in de sneeuw, en dat had ik totaal niet verwacht van de Suzuki. Dit toont aan dat het AllGrip vierwielaandrijving-systeem dus nog beter is dan ik gedacht had. Dat is dan weer het voordeel als je in bv. Rusland woont als autojournalist, maar gelukkig voor mij zetten zij het op film en plaatsen het daarna op YouTube.

YouTube-filmpje Suzuki AllGrip

https://www.youtube.com/watch?v=PWcVgalgFGo

Koud!
En zo werd het zaterdag 30 april de dag dat het buitenzwembad weer open zou gaan. Maar eerst nog even een bagel eten en daarna een testritje langs de Stompwijksche Vaart, en via Leidschendam en Wassenaar terug naar Leiden. De zon scheen af en toe dat was dan wel weer jammer, maar de Suzuki Vitara heeft stoelverwarming dus mij hoor je niet mekkeren. Na een koude start hoor je deze 1.6-liter Fiat diesel wel even duidelijk ronken, maar gelukkig is dat eenmaal opgewarmd een stuk minder. Persoonlijk stoor ik mij niet zo aan dat soort motorgeluiden, vaak is het een kwestie van iets meer isolatiemateriaal op en onder de motorkap. Als je niets wilt horen moet je gewoon elektrisch gaan rijden. Eenmaal opgewarmd viel mij iets geks op. Als ik normaal rijdend optrok tot aan 50 km/u schakelde de automaat op naar D4, terwijl bij Resume de automaat in D3 bleef hangen bij een 2.000 toeren draaiend motorblok. Natuurlijk kun je dan even snel met de stuurflipper opschakelen naar D4 maar toch vind ik dat vreemd. Iets vergelijkbaars had ik in maart ook al geconstateerd bij de Kia Optima. Aangekomen bij Stompwijk deed ik iets wat ik normaal gesproken niet durf te doen, namelijk zonder af te remmen door de haakse bocht naar de Stompwijksche Vaart heen te rijden. Maar door het testwerk op het SBP wist ik dat dit met deze auto moest lukken, en inderdaad flikte de Suzuki Vitara dit kunstje tot in perfectie. Een jury zou allemaal bordjes met een 10 omhoog gehouden hebben, zekersteweten! Ik weet niet wat voor angsthaas er daarna voor mij reed maar 40 km/u rijden waar je 60 km/u mag vind ik toch wel irritant, even inhalen dus deze mevrouw.

De vering/demping van de Suzuki Vitara deed zijn werk uitstekend, alle gaten en brugverhogingen (daarmee bedoel ik de oprijgedeeltes van de bruggetjes naar de huizen aan de andere kant van de Stompwijksche Vaart) slikte het onderstel zonder problemen op. Omdat het op het huisloze gedeelte rustig was heb ik de snelheid iopgevoerd naar 80 km/u, en ook dat was geen enkel probleem. Zelfs de vervelende scherpe rechterbocht kon ik met gemak op snelheid doorheen, en dat is met sommige testauto’s echt wel eens anders! In Leidschendam was het even snel langs het centrum scheren en daarna richting de N14 met zijn drie tunnels. Eindelijk kon ik weer eens van een andere kant over de verzakkingen in de oprit naar de N14 heenrijden. Van deze kant af komend heb je echter meestal de pech dat er reeds auto’s voor het stoplicht staan, en dat maakt het een stuk lastiger om de vaart erin te houden op de verzakkingen. Je moet dan veel eerder in de ankers direct na de verzakking, maar er stond geen auto voor rechtsaf dus ik kon de Suzuki Vitara heerlijk over de verzakkingen heen en weer laten dweilen. Met een voorwielaangedreven auto moet je goed opletten qua grip, maar met een vierwielaangedreven auto is het werkelijk een eitje. En helemaal met deze Suzuki Vitara met het superieure AllGrip. In de tunnels was het lekker rustig dus en alle stoplichten stonden al op groen toen ik aan kwam rijden. ik was dan ook in Wassenaar voor ik het goed en wel wist. De mooie slingerbocht richting hotel Bijhorst ging fantastisch, ik kon de hele bocht door blijven accelereren.

Bij het stoplicht naar de N44 kruiste ik nog net even voorlangs een dikke Duitser en reed de ventweg op. Deze ventweg begint met een mooie hoge steile korte verkeersdrempel en daarna een hele lading minder steile langere verkeersdrempels. De eerste verkeersdrempel ging perfect qua jump, en dan vraag je jezelf toch in verbijstering af waarom bijna alle mensen die deze auto kopen remmen voor zo’n verkeersdrempel? Daarna kwam ik achter een stadsautootje te hangen en die heb ik dan ook maar snel ingehaald op de derde verkeersdrempel. Dit soort ventwegen met een hoop verkeersdrempels zijn voor een SUV zoals deze Suzuki Vitara normaal werkterrein. De vering/demping staat heel mooi afgesteld, de mix tussen dagelijks verkeer en terrein is uitstekend gekozen. En dan noem ik de hoge verkeersdrempels voor de vorm maar even terrein. Aan het einde van de ventweg zit een schuine verkeersdrempel met meteen daarna een scherpe bocht naar links en weer naar rechts. Dat was dus behoorlijk hard werken voor het onderstel (=vering/demping + banden), maar de Suzuki Vitara vloog er voortvarend doorheen. Nu nog de ventweg naast de A44 die vanaf deze kant het leukst is. Na een stoplichtsprintje op de kruising bij de Lange Kerkdam schoot ik vlak na de Shell-pomp de ventweg op. De hoge verkeersdrempel bij De Bosrand is zo hoog dat ik op de motor altijd met twee wielen los kom en de achterkant hoog door de lucht vliegt, zo’n verkeersdrempel dus. Ik besloot geen gas terug te nemen en er plankgas overheen te vliegen met de Suzuki Vitara. Het was een eitje voor de Suzuki Vitara, goed geDaan!

Afgesloten?
In Leiden hebben ze hele slimme wethouders en ambtenaren die meerdere grote verkeerswerkzaamheden tegelijk plannen. Dat het daardoor overal vastloopt mag dan geen wonder heten, net als de toename van het aantal verkeersongelukken. Ik moest uit werk dan ook omrijden maar ach ik ken alle sluipweggetjes, ook de illegale die eigenlijk niet mogen dat scheelt dan wel weer. ’s Ochtends naar werk heb ik nog even hard zitten lachen met Fokke, want we hadden weer eens een hardleerse domme bumperklever die er maar niet langskwam. Vanaf de stoplichten net na de LOI trok ik plankgas op in de Sport-stand zodat ik in ieder geval als eerste de polder in kon duiken. Daarna zette ik de ACC op 55 km/u want het is daar gek genoeg 50 km/u. De bestuurder achter mij beviel dat duidelijk niet, en op de koeienrotonde afrijdend wist Fokke al wat ik zou gaan doen. Zonder gas terug te nemen vloog ik over de rotonderand heen, de Suzuki Vitara gleed wel iets opzij maar dat mag geen naam hebben. En de bestuurder die de buitenring had genomen baalde natuurlijk dat hij ruim achter mij aan moest sluiten. Ik reed weer netjes 55 km/u verder maar binnen no time zat die hardleerse mafklapper weer op mijn bumper. Dan maar even hard door de rechterbocht + verkeersdrempel van de N445 naar de N446, ook altijd weer erg leuk vooral met een vierwielaangedreven auto en helemaal als het regent. Ik gaf stevig gas vlak voor de bocht en spoot richting de 80 km/u en vloog over de verkeersdrempel en reed de N446 op. Als het hard regent dan glijdt een testauto hier meestal iets naar links weg, maar op droog asfalt voel je dat de auto diep in de veren gaat hangen. Op de laatste actiefoto heb ik een foto gemaakt van een vergelijkbare actie, op het SBP ligt namelijk ook een verkeersdrempel vlak voor een bocht. Ik had niet verwacht dat die actiefoto zo mooi zou worden, maar de laagstaande zon leverde een perfecte belichting op. Dan kunnen jullie ook weer eens goed zien hoe ik auto’s test, en vooral dat ik geen uit de duim gezogen praatjes zit op te schrijven.

Na het eten ben ik nog even bij het grote kruispunt voor Holiday Inn gaan kijken, ik wilde even zien wat er nou precies afgesloten zou worden – alleen op bepaalde data en bepaalde tijden – de komende tijd. Omdat ik er toch was besloot ik even een rondje te rijden via de andere kant, en daar aangekomen dacht ik: “Ach waarom rij ik niet even via de mooie opritbocht de A44 op nu ik er toch ben, en daarna ook meteen maar even de fraaie S-bocht linksaf de Papelaan op bij Wassenaar.” Op het stoplicht afrijdend heb ik meteen maar even getest wat het ACC doet als ik niet zelf rem, en het blijkt dan dat het ACC dan rond de 30 km/u automatisch uitgeschakeld wordt terwijl er een waarschuwend piepje klinkt. De ACC kent overigens 3 standen qua afstand tot de voorganger namelijk stand 1-2-3, waarbij 1 de kortste afstand tot de voorganger is. Voor het stoplicht schakelde ik de Sport-stand in en in de opritbocht gaf ik plankgas, waarna ik prachtig mooi lichtjes glijdend door de zeer lange opritbocht heen reed. Op de A44 gaf ik stevig gas en vloog met +150 km/u richting Wassenaar, iets wat ik met een dieselauto altijd net wat fijner vind dan met een benzine-auto. Bij de kruising aangekomen had ik gelukkig de mazzel dat ik vooraan kwam te staan bij het stoplicht, want dat is in deze linker S-bocht gewoon het leukste. Ik gaf stevig gas bij groen en ik gleed daarna wel heel erg mooi door het eerste deel van de S-bocht heen. Ik had veel verwacht maar niet dat de Suzuki Vitara het zo ontzettend mooi zou doen. Dit AllGrip 4WD-systeem is niet een beetje goed maar echt heel erg goed!

Space in de Suzuki
Op zondag moest ik met de familie op stap oftewel voor taxi spelen, ik was benieuwd wat ze van de nieuwe Suzuki Vitara zouden vinden. Iedereen vond de auto mooi zowel van binnen als van buiten alhoewel ik persoonlijk de two-tone kleuruitvoeringen net wat mooier vindt. De zit achterin werd als goed beoordeeld, maar omdat ik wat kritiek las met betrekking tot de zitruimte ten opzichte van de Suzuki SX4 S-Cross ben ik zelf ook maar even achterin gaan zitten. Aangezien ik lange benen heb ben ik een goede referentie voor de beenruimte. Om heel eerlijk te zijn viel die mij op grond van wat ik gelezen had meer mee dan tegen, gewoon ruim voldoende dus. Zowel de stoelen als de achterbank zijn lekker stevig qua comfort, en daar bedoel ik mee dat je niet snel zal doorzitten zoals bij veel andere auto’s vaak wel het geval is. Mijn zwager zei ook direct dat hij de stoelen stevig of zoals hij het noemt hard vind. Ik heb van Bas van autobeklederij Van der Werf geleerd wat goed is – door middel van het indrukken van het schuimrubber van de zittingen – en dit is gewoon goed. Wat betreft de bagageruimte was ik benieuwd hoeveel Samsonite koffers er in de kofferbak zouden passen. Op grond van de buitenkant verwachtte ik dat het tegen zou vallen, maar wie weet zat ik er weer eens verschrikkelijk naast. Dat ik zeker wist dat ik ernaast zou zitten zag ik meteen al toen ik de achterklep open deed. Er lag een bodemplaat in de kofferbak dus toen wist ik meteen hoe laat het was.

Samsonite kofferset
Met bodemplaat
Met hoedenplank: 4×50-liter
Zonder hoedenplank: 4×50-liter + 2×33-liter + 13-liter

Zonder bodemplaat
Met hoedenplank: 3×50-liter + 3×33-liter + 13-liter
Zonder hoedenplank: 3×70-liter + 2×50-liter + 13-liter

Na de achterkant en de stoelen + achterbank bleef het audiosysteem nog over ter beoordeling. Na het lezen van het testverslag van de Suzuki SX4 S-Cross wist ik meteen weer wat ik daarvan vond toen ik de foto’s zag. De kritiek van toen heb ik op het nieuwe audiosysteem van Suzuki niet, dit audiosysteem vind ik duidelijk beter. De bediening is doodeenvoudig en wijst zich vanzelf, het grote xx-inch touchscreen laat zich snel en goed bedienen. Het geluid uit de speakers klinkt prima en ook de werking van de NavSat is duidelijk, kortom een prima alternatief en verbetering ten opzichte van de oude Suzuki Vitara. Wel ontdekte ik nog twee irritante dingetjes, de eerste is dat de richtingaanwijzer na een rotonde of bocht regelmatig aan bleef staan en de tweede is dat de portieren soms net niet helemaal afsloten na het dicht doen. De tweede is niet gevaarlijk maar de eerste kan dat wel zijn als je niet opmerkt dat de richtingaanwijzer nog aanstaat en je niet afslaat terwijl iemand anders dat wel verwacht.

Rondje rotondecircus
Wat is dat toch met Daan en ongelukjes? De vorige keer dat me iets overkwam – een hele rare lekke band met de Mitsubishi Lancer Evolution – crashte de harddisk van mijn Macbook en nu crashte de harddisk van mijn toen nieuw aangeschafte Macbook alweer. Gelukkig heb ik er toen een SSD (Solid State Disk) in laten zetten, en na een belletje met mijn slimme IT-neef had ik ‘m zo weer aan de gang met behulp van een Disk Repair programma. Mijn Macbook gaf aan om OSX opnieuw te installeren en dan ben je volgens mij daarna al je data kwijt. Aangezien ik van de laatste twee autotesten door alle consternatie – mijn modem was namelijk ook net overleden – geen backup had gemaakt was ik dus zwaar de Sjaak geweest. Toen ik maandag naar werk ging stapte ik dus iets vrolijker in de auto dan ik de dag ervoor gedacht had. Ik ben één keer alles kwijt geweest en heb toen niet gehuild (iets dat veel volwassenen dan wel schijnen te doen) maar ik was toch wel behoorlijk sjagrijnig. Omdat ik aan de vroege kant was besloot ik maandagochtend een rondje rotondecircus te doen, uiteraard met het ESP uit want alleen dan is het écht leuk! Wat ik daar met een testauto doe qua rijvaardigheid is niets meer of minder dan wat ik van Leo Krippendorf (ex-directeur Slotemaker anti-slipschool) heb geleerd. Dat een anti-slipcursus geen onzin is bleek de afgelopen week maar weer, want er waren die week meerdere zeer ernstige ongelukken waarvan ik zeker weet dat als al die bestuurders een anti-slipcursus(sen) hadden gevolgd het anders af had kunnen lopen. Ik analyseer die ernstige ongelukken vaak met behulp van de foto’s en Google Maps. Ik heb zelf één dagcursus gedaan, één avondcursus en één anti-slipcursus voor gevorderden, en ook nog een (veel te) dure driftcursus. Nou leer je op zo’n cursus vooral basisbeginselen, daarna is het namelijk wel zaak dat je zelf blijft oefenen! Vergeet niet dat ik elke auto die ik test opnieuw moet leren kennen, dus hoe is de balans, hoe is de bandengrip op droog én nat wegdek, hoe is de vering/demping, hoe is de wegligging met het ESP aan en uit, kortom er komt best veel kijken bij het testen van een auto.

Ik weet dat ik totaal afgemaakt wordt op veel autofora, maar het gekke is altijd dat als ik die mensen en/of autojournalisten uitnodig om eens met mij mee te hoeven rijden ze dan altijd een smoes verzinnen om niet mee te rijden. Vreemd toch? Toen ik bij het rotondecircus aan kwam rijden reed er een auto voor mij die net iets te langzaam reed en ook nog eens mijn favoriete binnenring koos. Ik moest dus wel de buitenring van de grote rotonde nemen, maar ach dat betekende ook dat ik het gas er wel op moest zetten om voor die auto langs te kunnen kruisen. De banden piepten een beetje bij het insturen maar het viel mij alles mee, waarna ik plankgas de rotonde afstuurde…. HEERLIJK! Deze auto geeft je als bestuurder het gevoel dat je eigenlijk niets fout kan doen, iets wat ik ook met de Suzuki SX4 S-Cross had. Ik reed op de Pannenkoekenboerderij-rotonde af en reed half over de rotonderand de rotonde op en af, iets wat met een SUV zoals de Suzuki Vitara net wat lekkerder gaat dan met een gewone auto. Op de ovale rotonde afrijdend gaf ik gas bij want ik wilde ‘m persé vrij hebben. Ik kwam iets te hard de rotonde opgereden, maar dankzij de vierwielaandrijving ging het toch goed. Daarna sneed ik hard en scherp naar binnen terig de A4 weer over. Tijdens die actie gleed de Suzuki Vitara niet eens zoveel weg naar rechts, dat viel mij alleszins mee maar ja goede banden hè. Daarna reed ik weer over de rotonderand heen en smeet de Suzuki Vitara hard naar rechts de A4 over. Omdat er voor mij een auto reed die de binnenring pakte, reed ik ‘m via de buitenring buitenom voorbij en sneed meteen weer naar binnen. Ook dat ging werkelijk fantastisch ondanks dat ik er behoorlijk de vaart in had, op naar de grote rotonde die ik zowaar helemaal vrij had. Ik kon heel mooi perfect op de grens rijdend de rotonde op en afsturen, en vooral tijdens het afsturen van de rotonde en daarna hard naar rechts sturend was behoorlijk heftig voor de banden en het onderstel. Maar de Suzuki Vitara deed het voorbeeldig precies zoals ik niet anders had verwacht. En dan sta je toch wel even raar te kijken als testrijder dat deze Suzuki Vitara een torsie-as heeft en géén onafhankelijke achterwielophanging. Dat klopt overigens wel met die ene actiefoto waar je het binnenste achterwiel even los van het asfalt ziet komen.

Zuinigheidsrit
Met de Suzuki SX4 S-Cross met exact hetzelfde motorblok en ook AllGrip haalde ik met mijn standaard zuinigheidsrit een hele mooie verbruikswaarde van 1:28,75. Ik was dan ook zeer benieuwd of ik daar in de buurt zou komen, want de online brochure vermeld een laagste verbruik van 1:24,4. Ik besloot de zuinigheidsrit op de rustige avond van 4 mei te maken, en wel vlak na het eten zodat ik op tijd thuis zou zijn voor de dodenherdenking. Op de rotonde in ’t Heen had ik nog bijna een aanrijding met een malloot die vlak voor mijn neus de rotonde op reed. En dan wordt zo’n verkeershufter met kind op de achterbank nog kwaad op mij ook omdat ik toeterde?! Na het aftanken ben ik heel rustig de N206 opgereden en ik was benieuwd hoe lang ik het niet remmen vol zou houden, want deze Suzuki Vitara 1.6 DDiS High Executive AllGrip TCSS mag dan stuurflippers hebben maar afremmen op de motor blijft lastig met een automaat. Uiteraard ging meteen de ACC erop en onder het genot van mijn eigen MP3-muziek reed ik richting Vogelenzang. Bij de haakse bocht ter hoogte van De Zilk aangekomen besloot ik de ACC erop te laten staan en met 80 km/u door de bocht heen te rijden, iets dat ik zelden doe in deze bocht dus dat zegt genoeg. De wegligging van deze Suzuki Vitara is dankzij de AllGrip zo ontzettend goed dat ik dat wel aandurfde. De Audi die de hele tijd al achter me reed dacht vast wat gaat die gek voor mij in hemelsnaam doen??? Maar het ging werkelijk perfect, de banden piepten slechts minimaal. Toch wel jammer dat het ACC de snelheid middenin in de bocht automatisch afbouwde naar 70 km/u. Eigenlijk had ik het ACC vlak voor de bocht uit moeten schakelen, maar goed dit was ook erg leuk en die Audi was volledig uit beeld na de bocht. De volgende bocht is 60 km/u maar omdat ik in plaats van op de SET-knop op de RES-knop drukte begon de Suzuki Vitara weer te versnellen. Ik schakelde snel terug en zette de ACC uit want ik wilde absoluut niet remmen, maar in de volgende bocht moest ik wel remmen verdorie. Een auto met caravan wilde linksaf slaan middenin de bocht, en die moest wachten voor tegemoetkomend verkeer. Niet echt slim zo’n afslag naar een camping middenin een bocht van een provinciale weg.

Eén keer geremd dus ik was benieuwd hoeveel keer daar nog bij zou komen. Door Vogelenzang heen ging goed en de bomenweg ging ook lekker. Helaas bleken de wegwerkzaamheden bij de Nachtegalenlaan nog steeds niet klaar. Hoe krijgen ze het met zo’n zachte winter voor elkaar om nu al vele maanden bezig te zijn. Ze hebben het altijd over de bouwmaffia maar de wegenbouw-maffia kan er volgens mij ook wat van! Ik moest dus verder rijden richting de rotonde in Aerdenhout. Hoe ik het gedaan heb weet ik niet maar het lukte me om zonder te remmen de afslag richting Zandvoort te nemen. Het rijden ging erg lekker maar ik had geen flauw idee of het nou een mooi verbruik op zou gaan leveren. Aftanken in ’t Heen had tot dan toe een verbruik van exact 1:15 opgeleverd met een redelijk sportieve rijstijl. Wat ik wel fijn vind is dat deze Suzuki Vitara na het indrukken van de RES-knop (werkt pas vanaf 40 km/u) relatief rustig doortrekt tot de ingestelde snelheid. Dat gaat dus niet met een behoorlijke acceleratie gepaard, want dat betekent een hoger dieselverbruik en dat wil ik niet. Op weg naar Zandvoort genoot ik van de lente om mij heen, en dit keer zag ik in tegenstelling tot de vorige keer wel veel damherten en konijnen. Op de boulevard aangekomen zag ik dat de noord-boulevard en de duinenweg bij Bloemendaal aan Zee/Overveen om exact 18.15u afgesloten zouden worden in verband met de dodenherdenking. Het was 18.05u toen ik de duinenweg opreed dus ik had dikke vette mazzel dat ik op tijd was vertrokken uit Leiden. Toen ik de noordelijke boulevard weer afreed zag ik dat ze net een hek hadden neer gezet om ‘m af te sluiten. Intussen moest ik weer remmen voor de rotonde want er stonden wat auto’s stil, en even daarna weer voor de spoorwegovergang. Gelukkig reed het daarna lekker door en kon ik genieten van de mooie fel gekleurde bloementapijten op de bollenvelden. Aftanken leverde een fantastisch verbruik op van 1:28,57 dat vrijwel gelijk bleek te zijn aan die van de Suzuki SX-4 S-Cross 1.6 DDiS zij het dat de twee laatste cijfers zijn omgedraaid. Gaaf!